Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Kom naar buiten!" "Kom maar op, kom maar hier!" "Mijn lieve Pappie!" "Bravo, bravissimo!" "Bidden, laten wij nu bidden." "Laten wij eten!" "Laten wij voor 't venster gaan!" "Hieronymus, sta op!" "Ik ga, God zegen-je!" "Leve de Keizer! Lang zal hij leven!" "Waar kom jij van daan? Neem mij niet kwalijk, mijnheer! Ik dacht dat je een Vogel waart!"
Hoog!" dadelijk: "Poe!"; dan zegt hij echter ook niet: "Bravo, bravissimo!", alsof hij weet, dat hij een fout heeft gemaakt. "God zegen je! A Dio! God zegen je!" zegt hij, als de bezoekers weggaan. "Wat wou-je? Mij slaan? Wat wou-je? Mij slaan?" Hij begint dan geweldig te schreeuwen, alsof hij slaag krijgt, en roept vervolgens: "Wat? slaan? Mij slaan? Pas op, kerel! Mij slaan?"
Bravo!” en zeer voorzichtig klapt hij zachtjes in de handen. Pietersen weet nu niets beters te doen, dan deel te nemen aan ’t applaudissement; hij richt zich op en slaat met kracht zijn knokige handen ineen, terwijl hij luidkeels „Bravo! Bravissimo!” roept. „Om Godswil! niet zoo hard; zachtjes, zachtjes, anders schrikt ze,” fluistert Walten, haastig zich omwendend, hem toe. „O! dat wist ik niet!”
De burlesque is geëindigd met een schitterende variatie en een finale, die een volkomen meesterschap der techniek vordert. "Bravo! Bravissimo! dat heb je ontzaglijk goed gespeeld," roept Tournel vol verrukking uit, als Dorus den strijkstok laat zinken.
Zoo ben ik nu vrij man gebleven tot hiertoe, en, om u mijne volle meening te zeggen, dat is mij meer waard dan mijn adeldom." "Bravo! Bravissimo!" Het was de diepe volle altstem van Francis, die zich achter mij hooren liet, en de handen die mij zoo dapper hadden toegejuicht, legden zich nu vertrouwelijk op mijne schouders.
»Bravissimo!" schreeuwde de zoon van den wijnhandelaar. »Ik maak je mijn compliment, nichtje! Zoo'n partij doet zich niet alle dagen voor! Ik begrijp dan ook levendig, dat voor mij, rampzalige, de kans nu wel verkeken zal zijn!" »St!" riep Mary: »Ik ben er nog niet. Er is nog een postscriptum":
Het liefst echter musiceerde ik met mijnen braven meester alleen: want dan eerst was het musiceeren, en niets dan musiceeren, wat wij deden. Die man electriseerde mij. Hij had over de snaren eenen streek, waardoor ik mee =moest= als secondo, fluks over de lastigste passages heen, die ik bij het instudeeren vergeefs getracht had onder den duim te krijgen. Hij had op de toetsen eene voordracht, die mijn eigen spel mee bezielde en ophief, zoodat ik soms zelf (ja, 't klinkt zot!) wel bravissimo! had willen roepen over het vloeiende van mijnen eigen toon. Spelen, spelen, naar onzer harten lust! en als er onder het rusten even gesproken werd, 't was over niets dan muziek en musici. »Jongen!" begon hij dan, met eenen glanzenden blik naar de boven het klavier prijkende borstbeelden van zijne drie hoogst gevierde meesters Haydn, tot wien hij nooit anders dan kortweg »vader" zei Mozart, dien hij liefhad boven allen, en Phoebus Apollo noemde en Beethoven, dien hij vreesde en aanriep als den dondergod, den Jupiter Tonans onder de componisten: »Jongen!" begon hij, »wat waren ze toch machtig en groot! Hoe hadden ze toch alles, wat de goede God eenen kunstenaar maar schenken kan: wetenschap, vorm, melodie, hartstocht, teederheid, humor, vroomheid, gloed! En hoe gelukkig zijn =wij= toch, dat we n
Hij vraagt: "Hoe spreekt het hondje?" en blaft vervolgens. Daarna roept hij: "Fluit het hondje!" en fluit den Hond. Als men hem beveelt: "Schiet!" dan roept hij "Poe!" Soms laat hij een geheel kommando hooren: "Halt! richt u! Halt! Schouder 't geweer! Aan! Hoog! Vuur! Poe! Bravo, bravissimo!" Soms laat hij het kommando "Vuur!" weg en roept na: "Aan!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek