Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Er zijn oogenblikken, maar misschien zijn het dwaze, dat een zeker iemand met overdreven en beteekenisvollen spijt terugdenkt aan een dorpskerk, waar een voorzanger het van ouds bekende en geëerde schotsche wijsje «Martelaarschap" aanhief met een krachtigen toon en waar een vergadering van mannen en vrouwen met heldere stemmen en sterke longen die wijs volgde, terwijl geen enkele zweeg en het geheele lied gezongen werd vol vuur, met hier en daar een bas- en een tenorstem, zelfs misschien een altstem er tusschen in om de muziek voller te doen klinken.
Eindelijk preludeerde zij weer, zong het groote alt van Betly, uit de Châlet, en accompagneerde daarbij zich zelve. Zooals ik wel vermoed had, bezat zij een diepe, volle altstem, maar zij deed volstrekt niet haar best, om die te doen uitkomen; zij zong met tergende bravoure het refrein: Liberté chérie, Seul bien de la vie, Règne toujours l
Aller blikken waren op het tooneel gericht, waar juist, terwijl de pianist een vroolijk ritornel oprammelde, eene der vrouwen van haren stoel rees, voor het klappende en trappelende publiek zich lachend neeg, en met eene brutale, hoewel nog frissche en zuivere altstem eenen deun aanhief van het allerlichtste allooi. Justus moest zich vastgrijpen aan eenen stoel.... Was dit tooverij?
Maar ginds, bij Nigrina en Fabulla en de nieuw aangekomene gladiatoren scheen reeds oneenigheid te heerschen, want Nigrina, met haar opzettelijk diepe altstem, brulde, opgestaan, tegen een der mannen; een heel jonge zwaardvechter, dien zijne makkers Colosseros noemden.
Het samenspel en de koren klonken beschaafd en zuiver; er waren een paar goede, klankvolle stemmen bij, en een meisje met een lage, volle altstem maakte den indruk van een bijzonder muzikaal en dramatisch talent.
Aangrijpend schoon klinkt haar diepe altstem door ’t vertrek; ademloos hoort Pietersen toe, als zij mezzo voce zingt: „Onder ’t loof der boomen, In het donkere woud, Is mijn lief gekomen, Heb ik hem vertrouwd: Hoe ’k hem heb geschonken Heel mijn ziel en hart, En hoe trouw mijn liefde Storm en onweêr tart.”
Een diepe volle altstem zegt binnen in de kamer luid en duidelijk: „.... Hernani! ’k beef.... In ’s hemels naam, Spoed, spoed u voort van hier.... Kom! vluchten wij te zaâm.”
Ik waagde veel, dat voelde ik, maar het moest gewaagd worden. Het devies van mijne voorzaten bleek profetie: de stoutheid was mij gelukt. "Bravo! ferm gedaan!" riep Francis mij toe met hare volle altstem, die mij voor 't eerst niet hard en tergend in de ooren klonk, en zij klapte in de handen met eene joligheid en schalkschheid, die haar goed afging.
Ik kon niet antwoorden, maar ik schudde ontkennend het hoofd.... »U zit, geloof ik, te veel op uwe kamer", hernam zij: »u moest wat meer uitgaan, en wat verzet nemen, zooals de andere jongelui".... Hare altstem trilde een weinig; zij kleurde even terwijl zij het zeide: zij was verrukkelijk schoon.... »Suzette!" riep ik toonloos.... Maar zij was de kamer al uit. De zomer vlood voorbij.
Haar stem klinkt een weinig geraakt. "Ben je boos?" vraagt Tournel. Zonder antwoord op deze laatste woorden te geven, zet Augusta zich aan de piano, preludeert even en slaat dan met vaste hand eenige akkoorden aan. Genoeglijk glimlachend knikt Tournel zijn ouden leerling toe, als het meisje met haar krachtige altstem begint te zingen: Ich grolle nicht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek