United States or Oman ? Vote for the TOP Country of the Week !
De fraaije vleugels van de beurs, aan den eenen, en van het tolhuis aan den anderen kant, maken de twee zijden van deze plaats, thans la place de la Liberté genaamd, uit. Het inwendig gedeelte van de oude stad, ziet 'er gansch niet bevallig uit: de straten zijn 'er veelal naauw en krom, behalve die, welke les fosses des Salinières, de la Commune etc. genaamd wordt.
Wel neen, Liberté chérie, hoor kind. De knecht kwam zeggen, dat het rijtuig voor stond en bracht de pelsen van oom en Vincent. De kamenier hield Elize's bonten mantel op. Als uw oom en tante het goed vinden, zou ik u gaarne nog een oogenblik gezelschap houden? vroeg St. Clare. Oom en tante vonden het uitstekend. Eline bleef steeds een weinig verlegen.
In Frankrijk leiden de jonge meisjes een vrij vervelend leven, totdat zij in het huwelijk treden, wanneer "vive la liberté," hun leus wordt.
De poort, waar wij in gekomen waren, scheen mij bezienswaardig. Onze Herberg was 'er niet ver van daan, en ik was dan naauwelijks van den wagen afgestapt, of ik ging dezelve bezigtigen. Het is een fraaije eereboog van wit gehouwen steen, in het begin van de Omwenteling voor de Vrijheid opgerigt, zoo als het opschrift boven dezelve aanduidt. Zij wordt dan ook nog la porte de la Liberté genaamd.
Ni Bodin, zoo zegt de eerste, ni Bacon n'avaient soupçonné la question du droit naturel et n'avaient tenté une explication philosophique de la nature humaine. Poser la question du droit naturel, c'était ni plus ni moins se mettre en face de la théologie et en guerre avec elle. Il fallut pour cette oeuvre une époque de lutte et de liberté religieuse, le temps de Selden et de Grotius.
Ziehier wat onder meer drie Fransche bladen zeiden van dat gewrocht: La Liberté van 18 December 1868: "'t Is een heldendicht in proza, waarin het bloed zoo rijkelijk vloeit als het bier. Men zou zeggen een kermis rondom eenen brandstapel". Le Constitutionnel, 9 December 1868, wijdde drie groote kolommen aan Uilenspiegel, waarin de recensent het boek met Goethe's Faust vergelijkt.
"Hij is zoo oud niet als hij wel lijkt: zeker is hij in de laatste jaren merkelijk afgevallen; maar jawel! hij heeft het beproefd, niet lang nadat gij van hier vertrokken waart. Zij heeft hem, gelijk aan meer anderen, geantwoord: Prince, je chéris trop ma chère liberté, en heeft ons de vreugd niet willen ontzeggen van in haar een erftante te blijven beschouwen.
Toen ten jare 1644 de katholieken van Deventer over verdrukking klaagden, zeiden zij toch in hun verzoekschrift aan den Franschen gezant dat dit was »chose dure et jamais ouyë dans ces provinces, ou la liberté de conscience a toujours esté permise«. Vergeten mogen wij evenmin, dat vele katholieken de toepassing der vrijzinnige beginselen zeer moeielijk maakten.
Aan den binnenkant, en aan beide zijden, leest men op steenen tafelen: "Les droits de l'homme reconnus le 30 Septembre l'an I. de la Liberté etc." De basreliefs hier op toepasselijk zijn van den Beeldhouwer Attiret, in dit Departement geboren, en kort voor onze aankomst gestorven.
Eindelijk preludeerde zij weer, zong het groote alt van Betly, uit de Châlet, en accompagneerde daarbij zich zelve. Zooals ik wel vermoed had, bezat zij een diepe, volle altstem, maar zij deed volstrekt niet haar best, om die te doen uitkomen; zij zong met tergende bravoure het refrein: Liberté chérie, Seul bien de la vie, Règne toujours l
Woord Van De Dag