Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Mær ik zeg: nou Marijtje, de borst mot weg, zeg ik; of je nou hoog of leeg danse, de borst mot nag weg; want ik bin allan baas bleven in 'et huis, en dat weet 'et waif ook wel; en deerom, toen ik allan zaide: de borst mot weg, zaide 't waif: wel nou, leet ie geen, as jai denke dat 't veur Hil der best is; en zoo is ie 'geen ook."
Hetgeen ik niet uitgeve en hebbe ik niet in, wie zal mij dat wijten te schanden? Mijn herte en mijn tale, mijn zede en mijn zin, 't is al zoo van buiten, 't is al zoo van bin': 't ligt alles daar bloot op mijn' handen!
Best juffer." "Hier! Hoor eens Gerritje." "Juffer?" "Weet je wel tegen wie je spreekt?" "Joawel, tegen oe juffer." "Dan zou ik in 't vervolg behoorlijk mevrouw zeggen hoorje; de mevrouw hier in huis is de vrouw van dokter Helmond. Versta je me?" "Joawel, doof bin ik niet juffer, iens geheel niet. Alsdat ik mevrouw Van Oake zou roepen, niewoar juffer?"
Daarom zeg ik u, dat gij zeer onbezonnen en onnadenkend gehandeld hebt! Bin scheitanlar, duizend duivels! riep de Miridiet uit, nu in heftigen toorn ontstoken. Gij waagt het mij te gebieden, gij, dien ik in 't geheel niet ken, van wien ik zelfs niet eens weet, wie hij is, van waar hij komt en den ingang naar de hel zal vinden!
Roelf, die nooit völle zeg, komt altied in ons hoes as ie heurt da'k er oet bin en vrag of ie ok wat veur Jaaije doen kan en 's aovends en 's nagts bij zwaor weêr zwarft ie op ons arf, om te zien of wij ook hulpe neudig mogten hebben en as ie met zien zeuntien veurbij ons hoes komt, lat ie 't altied de pette ofnemen en zeg hum dan, dat daor de mensen wonen, die zien zussien Trinao, dat estörven is, goed hebt edaon en dat ie dat nooit mut vergeten.
Eén was er die z'n angst durfde uiten en gilde: "Ich will nicht sterben! Ich bin jùng. Ich will leben! Hilf, Vater! Hilf, Mutter!" En vader zei: "Sei ein Mann!" En moeder: "Sei ein Held!" Maar er waren ook andere moeders, die gek werden van angst om d'r jongens. Eene had zes zoons verloren. Toen de zevende ging, bijna een kind nog weigerde ze hem af te staan.
Het zal hem herinnerd worden. 't Was twee uren na den middag. Wessels zat weer buiten. Doortje was aan den arbeid. "Hoe gaat het, baas Wessels?" vraagde een livreibediende, die van achter het boonrijs te voorschijn trad. "Nog al zoo'n gangetje," antwoordde Wessels, die, den knecht niet herkennende, de wedervraag deed: "Wie bin ie?"
Janssens overpeinzingen verliezen zich in 't onbestemde 'k weet niet wat, maar eindelijk ja, eindelijk bromt hij vrij dof in den baard: "'k Bin veur plezier in Den Hoag!" Dat was ie! Ongeveer een half uur nadat mevrouw de kamer verliet, komt zij terug en betuigt haar leedwezen dat zij u "u" zoo alleen heeft moeten laten, maar ziet u, er was iemand gekomen, die haar noodzakelijk spreken moest.
Zacht begonnen weer de stemmetjes òp te giebelen. Daantje krabbelde Koentje in zijn hals; Pietje sprong dwars over Sientje en Siempie pakte de beenen van Pietje, die in de lucht zwalkten, met de, er los bij bengelende kousen vol gaten. Weer probeerde Siempie in te klimmen. Nei!... hield hardnekkig Daantje vol ... jei, jei ... bin nie trônke ... jei nie ... jei kè nie ... swaaije....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek