Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
"Toen zei Dovid omdat de woning hier leeg sting dat 't beter was te verhuize zijne we hier gaan wone, begrijp-ie?.... Ik ken de trappe zoo niemeer af.... Enne met de kindere, begrijp-ie?" "En zoo bin ik van beneje- bóvenbuur geworde", vulde Suikerpeer aan.
Zijn droefgeestige bui duurde gewoonlijk niet lang. Als niemand zich over zijn dorstige keel ontfermde, liep hij de straat op, ging ergens staan blazen en keerde meestal terug in de kroeg, grabbelend in zijn zak, waar hij dan zooveel vond, dat hij zuchtend zeggen kon: "Ich bin zoe misérabel Hum!
Visch met 'n scheutje azijn, 'n pietsie peper èn harde bokkings in geen tijje hadde ze 't zoo betoeg gehad, zei Reggie, 'r vrindlijke tevredenheid aan de andren opdringend. "Over 't end van me jare", praatte Suikerpeer: "mod-'k geen sneeuw meer scheppe. Da's grùwelwerk. Addeschim, as je 'n uur bezig bin, hei-je geen rug meer en geen poote meer hei-je niks meer.
»'k Hoop het nao te komen", schreeuwde ik hum aohternao en toe klouterde en stommelde al 't volk oet de wagens. Daor stund ik op de groote stoepe van het Grönninger staotsiejon, maor maokte gaauwe dat ik vort kwam, van wegens het spectaokel dat daor was. Ik kan niet tegen drokte en bin zwak van heufd, da'k oet de messels heb eholden zeg onze olde vroedvrouw.
"... Bin jij daar Eli?", vroeg Essie, opzittend in 't bed: "ach, god ik bin zoo ziek... 'k Loop gemoedereerd leeg.. Al drie dage bin 'k an 't afgaan net water w
"De groote bekoring van dit leven school in de afwezigheid van alle stoffelijke zorg, in de goede, duurzame verstandhouding tusschen alle personen van het gezin, welke door niets werd gestoord, en in het kalme, onbewuste voorbijgaan van den tijd. Toen had ik kunnen zeggen: 'Wer darauf sitzt, der ist glücklich, und der glückliche bin ich.
Evenals Margaretha in zijn treurspel Egmont "voorzag hij veel dat hij niet kon veranderen". In het begin van het nieuwe jaar ontsteeg hem een bede, zoo kinderlijk-oprecht, dat Pestalozzi ze later een Zwitsersche boerin en hare kinderen als avondgebed in den mond kon leggen: "Der du von dem Himmel bist, Alles Leid und Schmerzen stillest, Den, der doppelt elend ist, Doppelt mit Erquickung füllest, Ach, ich bin des Treibens müde!
Zou 't woarheid zin, wat 't jungske zee?" en den slaper naderende, klopte ze hem op den schouder en riep luide: "Dissel! Dissel!" "Hé...?" zei de man, en wreef zich de bezwaarde oogen. "Ik wou oe sprêken Dissel," hernam Deine: "Ken ie me niet...? 'k Bin Deine Woesting van 't Uiversnest." "'t Uiversnest?" herhaalde de slaapdronkene, zonder op te zien: "'t Uiversnest!
As 'k 'em goed oankiek, dan geleuf ik, dâ 'k 'em al eerder gezien heb, eergiesteren, toen 'k op de kârmis gewêst bin, moar toen zag ie anders uit. Zinen bult was wel êns zoo groot en ie had zoo'n potsenmoakers pak an. Zeg, hed-de gij niet in 't thrioater met hundjes gespeuld?" "Dat heb ik," klonk het bedaard terug. "En hed-de gij niet op de fidel gespeuld?" "Dat is ook waar."
Alfred, ofschoon kreunende van pijn, zocht, door deze toespraak tot bedaren gebracht, op de been te komen; en juist wilde Doortje, die den lompenbos inmiddels had opgeraapt, den weg naar huis inslaan, toen de woorden: "Door! Door! bin ie 't?" uit Freriks mond, haar van verrassing deden trillen. Frerik, de beminde, de goede Frerik, was terug; in zijne armen lag het hem trouw gebleven Doortje.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek