Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 8 Ιουνίου 2025
Η σκιά ανέβαινε από την κοιλάδα διαγράφοντας έναν σκούρο κύκλο επάνω στις τριανταφυλλί πλαγιές της Ορτομπένε και έφτανε μέχρι τον ίδιο στο σοκάκι.
Πλην τέλος δεν εβάσταξα, Δεν 'μπόρεσα να πνίξω Το δάκρυ, που κατέβηκε Την κάτωχρη παρειά μου, Και λέγω: «Της μανούλας μου, » Σκιά! Σκιά γλυκειά μου! . . . . » Και πλέον δεν εμπόρεσα Το στόμα μου ν' ανοίξω. Μόνο τ' αχνό της πρόσωπο Ξανακυττάζω πάλι, Και βλέπω χαμογέλασε, 'Σάν το λαμπρό φεγγάρι, Κι' από το 'μάτι 'γλίστρησε, 'Σάν το μαργαριτάρι Το δάκρυ. Σκύφτει· με φιλεί Με πόνο 'ς το κεφάλι.
Κλάδος δένδρου επισκιάζων την οδόν, « κεραμόνει το δρόμο. » Και, « όπου κεραμόνει τ' α όσκιο, » σημαίνει την γραμμήν όπου φθάνει η σκιά των ορέων όταν ο ήλιος, κλίνη προς την δύσιν. Ο έρμος ο αζώηρος. σ. 60. Αζώηρος ο ανάγυρος ή αναγύρις των αρχαίων. Anagyris foetida. Θάμνος δυσώδης εκ της οικογενείας των oσπριοειδών. Κατέχει θέσιν ευτελεστάτην εν τη κοινωνία των φυτών.
Πάσα σκιά μακρόθεν μοι παρίστατο ως Γιανίτσαρος ή Ζεϊβέκης κρατών σπάθην εις τας χείρας• ανά παν βήμα ανέμενα απροσδόκητόν τινα καταστροφήν. Χάριτι θεία ουδεμία απευκταία συνάντησις διετάραξε την πορείαν μας.
Παρέρχονται, κρύπτονται εν τη σκιά, αφανίζονται, αφού επί βραχύ τέρψωσι τους φιλοκαίνους και τους φιλαναγνώστας διά περιέργου συναυλίας λέξεων και γνωμών. Ο δε Χριστιανισμός έμεινε και θα μένη. Το αρνείσθαι την αιτίαν πράγματός τινος είναι τοσούτον άτοπον, όσον και το αρνείσθαι αυτό το πράγμα. Ήττον παράλογοι ήσαν οι παραδοξολόγοι εκείνοι φιλόσοφοι, οίτινες ηρνήθησαν απλώς την ύπαρξιν του κόσμου.
Πρώτες θε να σου πλέξωμε στεφάνι από τριφύλλι και θε να το κρεμάσωμε σε σκιερό πλατάνι, πρώτες λάδι θα στάξωμεν απ' αργυρό λαγήνι γύρω τριγύρω στη σκιά που ρίχνει το πλατάνι και τέτοια θα χαράξωμε στη φλούδα του κορμού του για να διαβάζη όποιος περνά, για να θωρή γραμμένο «Ελένης δέντρον είμ' εγώ, προσκύνα με, διαβάτη».
Τα λόγια σου είναι πικρά. Με κυττάζεις παράξενα. Μια σκιά πέφτει στο πρόσωπό σου, που μου κάνει φόβο. Βέρα έλα να γυρίσωμε πίσω, έλα να γυρίσωμε στην παλιά εξοχή, μέσα στα πυκνά δέντρα. Έλα, Βέρα. ΒΕΡΑ — Θα ήτανε καλύτερα να μη συναντηθούμε ποτέ. ΦΛΕΡΗΣ — Έσβυσε λοιπόν το καθετί μέσα σου; ΒΕΡΑ — Αν είχε σβύσει δεν θα μ' έμελε να συναντηθούμε.
Και ότε η σκιά της αρχοντικής κεφαλής του εσχηματίζετο επί της επιφανείας της ακυμάντου θαλάσσης, αι πέρκαι ίσταντο μετά φόβου όπισθεν των μελαψών φωλεών των, προσβλέπουσαι αυτήν μετά σεβασμού.
Εκείνη έβλεπε προς ανατολάς, εγώ ευρισκόμην προς δυσμάς όπισθέν της. Ούτε η σκιά μου δεν θα την ετάραττεν. Αύτη, επειδή η σελήνη ήτον εις τ' ανατολικά, θα έπιπτε προς το δυτικόν μέρος, όπισθεν του βράχου μου, κ' εντεύθεν του άντρου. Είχα μείνει χάσκων, εν εκστάσει, και δεν εσκεπτόμην πλέον τα επίγεια.
Δεν ξαναφάνηκε για πολλές μέρες και ο Έφις άρχισε ν’ ανησυχεί και για τον λόγο ότι τα λαχανικά και τα φρούτα στοιβάζονταν στη σκιά της καλύβας και δεν ερχόταν κανείς να τα πάρει.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν