Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 6 Ιουνίου 2025
Ούτω καθημένη με τους βραχίονας αδρανείς επί των γονάτων, κρατούσα ακόμη το πηρούνι με το οποίον ανέστρεφε τους πλακούντας, εφαίνετο ως να εμειδία προς ωραίον όνειρον, το οποίον οι ημίκλειστοι οφθαλμοί της έβλεπον εις το βάθος της πυράς, εις τον χορόν και τα παιγνίδια των φλογών. Τα παιδία, καθήμενα περί αυτήν κατά γης, εφαίνοντο αποκαρωθέντα και αυτά εις την προσδοκίαν.
Πώς μπορούσε να είνε πρόστυχη και τιποτένια τέτοια λυγερή; Πήγε και ξαναπήγε στο σπίτι της. Την άκουσε να τραγουδή και μαγεύτηκε. Την είδε να υφαίνη, να μασουρίζη, να κεντά και τη θαύμασε. Λίγο λίγο άφησε τα παιγνίδια, παράτησε και τους συντρόφους του. Έκαμε συντροφιά την Ελπίδα. Έπειτ' από τη μάννα του πρώτη του έγνοια ήταν εκείνη.
Λοιπόν αυτόν τον τρόπον πρέπει να ακολουθή και να παίζη όσον το δυνατόν ωραιότερα παιγνίδια έκαστος ανήρ και εκάστη γυνή εις όλην των την ζωήν, σκεπτόμενοι αντιθέτως από ό, τι συνηθίζουν τόρα. Πώς; Τόρα βεβαίως νομίζουν ότι αι μελέται πρέπει να γίνωνται χάριν των παιγνιδίων. Δηλαδή τα πολεμικά, τα οποία θεωρούν σπουδαία, νομίζουν ότι πρέπει να τελειοποιούν χάριν της ειρήνης.
Η Μαριανθούλα αφηκράζονταν με προσοχή μεγάλη το μονόλογο της γριάς, έχασε στη στιγμή τη ζωηράδα της και τα τρελλά της τα παιγνίδια κι' άρχισε να κλαίη, γυρίζοντας το πρόσωπο της κατά τον τοίχο. — Να! καημένη κυρά, τι έκαμες τώρα μ' αυτά τα λόγια! Είπε της γριάς η υπηρέτρα. — Χμ! — Κλαίει η Μαριανθούλα, με τα λόγια που της είπες...
Χριστούγεννα! Φαιδρά Χριστούγεννα! Εορτή του γάλακτος και του μέλιτος! Εορτή της γλυκείας και αθώας παιδικής ηλικίας! Πόσον με συγκινείς ακόμη με τας ωραίας αυτάς αναμνήσεις σου, παιγνίδια τερπνά οιχομένων ες αεί παιδικών χρόνων!
Δι' όλα δε αυτά η φροντίς πρέπει να ανατεθή εις τας αρχούσας και τους άρχοντας, και εκείναι μεν να γίνουν επιθεωρηταί εις τα παιγνίδια και εις τας τροφούς, αυτοί δε εις τα μαθήματα, διά να γίνουν όλοι και όλαι αρτιόποδες και αρτιόχειρες και όσον είναι δυνατόν να μη βλάπτουν διόλου με την άσκησιν τα φυσικά των χαρίσματα.
Με το αίστημα τούτο της μεστής ζωής έγραψε ο συγγραφέας αυτός ένα βιβλίο πλημμυρισμένο από καλοκαιρινό φως και με θέμα τα δυο μεγάλα αγόρια του, τα παιγνίδια και τις διασκεδάσες τους, τα άθλα και τις ατυχίες τους. Το βιβλίο είτανε μια ιλαρή χαρά και γι' αυτόν τον ίδιο κι όταν μου έρχεται στο νου εκείνη η εποχή, μόλις μπορώ και το εννοώ πως ο άνθρωπος αυτός είμουνα κάποτε γω.
Όταν ηύξησαν είχον τα αυτά παιγνίδια, τας αυτάς χαράς, τας αυτάς τέρψεις, ως δύο δενδράκια αυξάνοντα επί του αυτού τόπου, το έν πλησίον του άλλου, πίνοντα το ίδιον νερό και υφιστάμενα τας αυτάς ατμοσφαιρικάς μεταβολάς.
Πολύ δικαίως μάλιστα. Ξένος. Λοιπόν, φίλε Σωκράτη, πρέπει αυτό να κάμωμεν, εάν δεν θέλωμεν να εντροπιάσωμεν εις το τέλος τον ορισμόν μας. Νέος Σωκράτης. Και βέβαια αυτό δεν πρέπει να γίνη ποτέ. Ξένος. Τότε λοιπόν πρέπει πάλιν από την αρχήν να προχωρήσωμεν από άλλον δρόμον. Νέος Σωκράτης. Ποίον δηλαδή; Ξένος. Σχεδόν είναι ανάγκη να εγκατασπείρωμεν παιγνίδια.
Ήταν ανήμερα Λαμπρή και η χώρα όλη έλαμπε κάτασπρη στου ήλιου τις αχτίνες, σαν μαρμαρόχτιστο αμφιθέατρο κ' εμοσχοβολούσε σαν εκκλησιά. Τρομπόνια εβροντούσαν κ' εβαρούσαν παιγνίδια κ' έπαιζε ρουμπίνι στο ποτήρι το κρασί κ' έλαμπαν στα χέρια κατακόκκινα τ' αυγά κ' έτρεμε το «Χριστός Ανέστη» σε κοραλλένια χείλη.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν