Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 19 Ιουνίου 2025
H Μαργή λέει πως δε θέλει· μα όλες η κοπελιές στην αρχή λένε όχι κ' ύστερ' αγάλια αγάλια λένε το ναι. Με τον καιρό θε να γενή η αγουρίδα μέλι. Ο Μανώλης έπαυσε πάλιν να περνά από το δρόμο του Θωμά και απέφευγεν επιμελώς πάσαν συνάντησιν με την Πηγήν. Εξ εναντίας επεδίωκε πάσαν ευκαιρίαν διά να βλέπη την θυγατέρα της χήρας.
Εις την γωνίαν της εκκλησίας, η Μαργή, χωριζομένη από τας γυναίκας που την συνώδευον, τας εξέπληξεν εκ νέου με πρωτάκουστον χαιρετισμόν, τον οποίον συνώδευσεν ηγεμονική κλίσις της κεφαλής: — Αντίο σας!. . Έλα, μητέρα ...
Η Μαργή όμως όχι μόνον δεν τον ηγάπα, αλλ' ούτε να τον βλέπη υπέφερε και δεν παρέλειπε να του το δεικνύη εις πάσαν περίστασιν. Ένα δειλινόν, ενώ επότιζε τα άνθη της, επέρασεν ο Μανώλης και της εζήτησε βασιλικόν αλλ' αυτή αντί βασιλικού του έρριψε κατά κεφαλής το πήλινον αγγείον με το οποίον επότιζε.
Αλλ' η Μαργή εις απάντησιν εξέτεινε προς αυτόν το άσπρο της χεράκι με ανοικτούς δακτύλους και είπε: — Να στα φεγγιά σου! Με όλα τα επιφωνήματα της ευχαριστήσεως, με τα οποία υπεδέχετο τον λιθοβολισμόν ο Μανώλης, δεν έμεινε και πολύ ευχαριστημένος εκ της σκηνής εκείνης.
Την είδεν εις το παράθυρον και, αφού και πάλιν εδέχθη εις απάντησιν των ερωτολογημάτων του τα φάσκελά της, της είπεν: — Ό,τι κιάνε κάνεις, στα χέρια μου θα πέσης· δική μου θα σε κάμω. Ο Σμυρνιός δε σε θέλει, μόνο βγάλε τ' απού το νου σου. Η Μαργή από κόκκινη έγινε κάτωχρος. Ο δε Μανώλης είπεν ακόμη: — Ο ίδιος μου τώπε οψές τη νύχτα.
Άντρας που θα τόνε χαρής, γιατί δεν είνε κιανείς λειψανάβατος και ζομπονιάρης ν' αποθάνη να σ' αφήση χήρα τσι πέντε στράτες. Τότε η Μαργή εβρόντησε και ήστραψε και είπεν ότι μα τα κόκκαλα του κυρού της θάπινε φαρμάκι και μόνον αν της ανέφερε το όνομα του Μανώλη η μητέρα της. Και έκλαιεν απαρηγόρητα.
Αλλά την μεγαλειτέραν έκπληξιν επεφύλαττεν εις τους χωριανούς η Μαργή διά την επομένην Κυριακήν, ότε μετέβη εις την εκκλησίαν με κρινολίνον ή, όπως κοινότερον το έλεγον τότε, «μαλακό». Η κόρη της χήρας εισήλθεν εις τον ναόν με βήμα βασιλίσσης, ακολουθουμένη υπό της μητρός της, ήτις τόσο πολύ εφούσκωνεν από υπερηφάνειαν, ώστε ηδύνατο να υποτεθή ότι και αυτή εφόρει κρινολίνον· θροούσα δε, ως μηχανή, επέρασε διά μέσου μικρών επιφωνημάτων εκπλήξεως και θαυμασμού και εστάθη εμπρός εμπρός, όχι πλέον ως «κολώνα», αλλ' ως αληθινός πύργος Μαλακώφ.
Διερχομένη δε μεταξύ των χωρικών οίτινες εψιθύριζον μειδιώντες ότι η κακομοίρα η Αλογόμυγια εσωκουζουλάθηκε, επληροφόρει δεξιά και αριστερά ότι «στη χώρα δε λένε Μαρούλι, μόνο Μαργή».
Και όταν εξήλθε, κατακόκκινη και ακτινοβολούσα από υπερηφάνειαν, ανεζήτησε μεταξύ του πλήθους διά του βλέμματος την προπορευομένην θυγατέρα της κεφώναξεν εις τρόπον ώστε να την ακούσουν όλοι: — Μαργή, αι Μαργή! ανήμενέ με, παιδί μου.
Η Μαργή όμως εφαντάζετο ότι όχι μόνον εγνώριζεν, αλλά και συνεμερίζετο τον έρωτά της και από ημέρας εις ημέραν επερίμενε να της στείλη προξενιάν. Ποίαν άλλην εκτός αυτής ηδύνατο να εκλέξη; Αλλ' αν εμάνθανε την σκηνήν η οποία συνέβη όπισθεν της εκκλησίας και την άλλην την προηγουμένην όταν ο Μανώλης της έσπασε το σταμνί, δεν ήτο φόβος να ψυχρανθή η αγάπη του και να μετανοήση διά την εκλογήν του;
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν