Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 21 Μαΐου 2025
Με όσην λύσσαν μάχονται αλεκτρυόνων ζεύγη, και καρτερούν οι θεαταί μετά παλμών και φρίκης τις εκ των δυο νικητής αγέρωχος θα έβγη, κι' ακούονται διθύραμβοι Πινδαρικοί της νίκης, και αποσπούν οι όνυχες τεμάχια κρεάτων, και χύνονται εγκέφαλοι, εντόσθια και μάτια, κι' οι πολεμούντες κολυμβούν εις χείμαρρον αιμάτων, ως να κοπή ο νικηθείς εις χίλια δυο κομμάτια, με τόσην ώρμησαν κι' αυταί η μια κατά της άλλης, της συμπλοκής των θεατής εγώ ευρέθην μόνος, και με παλμούς επρόσμενα κατάπαυσιν της πάλης, να 'δώ εις ποίαν θα δοθή το γέρας του αγώνος.
Σαν όταν χοίρο κυνηγούν σκυλιά και νιοι αντριωμένοι τριγύρω, και χοιμάει αφτός όξω απ' το πυκνολόγγι, 415 δόντια τροχίζοντας λεφκά μες στο γυρτό σαγώνι, και τρέχει εδώ και τρέχει εκεί, και των δοντιών του ο χτύπος αχεί, μα αφτοί τον καρτερούν κιας είναι τέτιο σκιάχτρο· τότε έτσι οι Τρώες ρήχτηκαν του θεϊκού Δυσσέα.
Τότε ο δούλος τον εβεβαίωσε μεθ' όρκου εις τον Προφήτην ότι αληθινά τον έστειλεν ο αυθέντης του να τον προσκαλέση εις το συμπόσιον και τον παρήγγειλε το φόρτωμά του να το βάλλη από μέσα εις την αυλήν και αυτός να υπάγη εις το τραπέζι· διότι τον καρτερούν.
Μου εφάνηκε πως μ' ερράπισε. — Λοιπόν θα πάρω γυναίκα να με τρέφη; του είπα κατακόκκινος. — Όχι, δε θα σε τρέφει· μη θυμώνεις. Δε θέλω να σε προσβάλω. Θα δουλεύης· θα δουλέψετε κ' οι δυο. Είνε το περβόλι, είνε τ' αμπέλι, είνε το χωράφι. Δουλευτάδες καρτερούν. Η αλήθεια είνε πως δεν ήθελα και τίποτε άλλο. Τη θάλασσα την αρνιόμουν και την απαρνιόμουν.
Ω ουρανέ, εβόησεν ο Βασιλεύς της Θέμπας εις ετούτην την είδησιν, είνε δυνατόν να ζη ακόμη η αγαπημένη μου βασίλισσα, με όλες τες δυστυχίες, που της εσυνέβηκαν; Ω φίλε μου, κατά πως βλέπω είσαι πληροφορημένος διά τα όσα εσυνέβηκαν εις το παλάτι μου· πες μου το λοιπόν σε παρακαλώ ποίος είσαι και πως τα ηξεύρεις; Εγώ, απεκρίθη ο Ρουσκάδ, είμαι ένας ξένος, και εις άλλον καιρόν θέλω σου ειπεί το όνομά μου· το συμβεβηκός με έκαμε να συναπαντήσω την βασίλισσαν την γυναίκα σου, η οποία μου εδιηγήθη τα δυστυχισμένα συμβεβηκότα της· ηξεύρω ακόμη και εκείνα, που σου εσυνέβηκαν σήμερον το ταχύ, με το να μου τα εδιηγήθη ο βεζύρ Αλής, ο οποίος ευρίσκεται μαζί της και σε καρτερούν να γυρίσης να σε ιδούν.
Ω! πώς τρέμω τώρα και ριγώ έως εις τα βάθη των κοκκάλων ... τέτοια ώρα μόνος μου κι' εγώ σκέπτομαι και γράφω άλλ' άντ' άλλων. Μα κι' η Νύκτα έχει τα καλά της, κι' αυτή κρύβει θέλγητρα γλυκά μας πλανούν τα τόσα όνειρά της, και κρεββάτια στρώνει νυμφικά. Πόσοι να νυκτώση καρτερούν, να μεθύσουν μ' έρωτος φιλιά! πόσαις νύφαις τώρα σπαρταρούν σε γαμβρών δροσάτη αγκαλιά!
Αυτού που πας, πολέμαρχε, κι' αυτού που κατεβαίνεις, Πόσοι παλιοί σου σύντροφοι, θρεφτάρια του πολέμου, Να σ' αρωτήσουν καρτερούν για το καϋμένο Σούλι! Να μη δειλιάσης!..... Να το ειπής, ότι είνε σκλάβο ακόμα! «Νυκτών' η Παραμονή, αγαπημένε μου. Άλλους καιρούς, — θυμάσαι, — τα στενά και τα σταυροδρόμια μας εγιόμοζαν κόσμον από 'δω από την πόλη και από τα χωριά όξω.
Και πρώτος ο Τηλέμαχος προσφώνησεν εκείνον• 460 «Μας ήλθες, Εύμαιε καλέ' τι φήμ' είναι 'ς την πόλι; απ' το καρτέρ' ήδ' έγυραν οι απόκοτοι μνηστήρες, ή ακόμη αυτού με καρτερούν, κ' εγώ 'μαι 'ς την πατρίδα;»
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν