Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 4 Ιουνίου 2025
Ο θάνατος είναι το κοινόν άσυλον των υπό την σελήνην όντων, και άλλως τε δεν ηδύνατο κανείς να αναμένη από σε να πράξης άλλως.
Μά 'χε το νου του κι' άκουσε τ' αλύχτημα ο Μενέλας, κι' έτσι είπε αναστενάζοντας μες στη γερή καρδιά του 90 «Ωχού, αν την πλούσια αρματωσά αφίσω, κι' αν το βλάμη πούχασε εδώ τη νιότη του για να τιμήσει εμένα, μήπως ρεζιλεφτώ αν κανείς με δει τυχόν δικός μας· μα αν πάλε Τρώες κι' Έχτορα σταθώ και πολεμήσω μονάχος, μήπως όλοι τους με ζώσουν πούναι τόσοι, 95 γιατί όλο δες! ο Έχτορας μου φέρνει το κοπάδι.
Είναι όμως ανθρωπινώτερον να παραδεχθώμεν ότι εις αυτά είναι ανάγκη να ακολουθή και τρίτον τι, η τέχνη. Δηλαδή εν καιρώ χειμώνος να χρησιμοποιή κανείς την πλοιαρχικήν ή όχι, εγώ το θεωρώ μέγα πλεονέκτημα. Ή πώς αλλέως; Καθώς λέγεις. Λοιπόν και εις τα άλλα επίσης το ίδιον συμβαίνει και μάλιστα και εις την νομοθεσίαν αυτό το ίδιον πρέπει ν' αναγνωρίσωμεν.
Ο γέρων έτριψε το μέτωπον, την κεφαλήν, και τους κροτάφους του, και είπε: — Τότε, σιωπή. Μη μας ακούσουν... Τσιμουδιά μη βγάλης.. για να νομίζουν πως δεν είν' εδώ κανείς. — Α! όσο γι' αυτό, είπεν η Σοφία, θα μπορούσαμε να κάμωμε τον ψόφιο, μπάρμπα-Σταμάτη. Τι σε θέλαμε σένα;.. Μπάρμπα, να φύγης. Να φερθούμε...
Επιτρέψατε λοιπόν, δεσποινίς, ν' αποθέσω σήμερον εις τον βωμόν των θελγήτρων σας την προσφοράν της καρδίας μου, η οποία ουδεμίαν άλλην δόξαν ποθεί, δεσποινίς, παρά μόνον να διατελώ εις όλην μου την ζωήν ταπεινότατος, ευπειθέστατος και πιστότατος δούλος σας και σύζυγος. ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ Αυτό θα πη νάχη κανείς σπουδάση! μαθαίνει να λέη ωραία πράγματα.
Έως να περάση το μέρος αυτό η Θωμαή, σπεύδουσα μη συναντηθή, τοιαύτην ώραν, με τους ταξειδιώτας, προσέκρουσεν αίφνης επάνω εις μίαν γραίαν, νεοελθούσαν, βαίνουσαν προς την οικίαν της. Ανεγνώρισε την θείαν της, την Αννούσαν, η οποία ήρχετο από τας Αθήνας, οπού ο υιός της ειργάζετο. — Τι κάνεις, Θωμαή μου; — Καλώς ώρσες, θεια! Ανεγνωρίσθησαν. — Χαιρετίσματα από τον Λαλεμήτρον, Θωμαή μου!
Όσοι δε έγιναν θηριώδεις ως προς την απιστίαν προς τους θεούς ή ως προς το να θεωρούν αυτούς αμελείς ή παρακλητούς, και περιφρονούντες τους ανθρώπους δελεάζουν πολλούς εκ των ζώντων, διότι δισχυρίζονται ότι παραπλανούν τους αποθανόντας και υπόσχονται να μεταπείσουν τους θεούς ωσάν με συγχωροχάρτια, δελεάζοντες αυτούς με θυσίας και προσευχάς και ύμνους, και ούτω πως προσπαθούν να κυριεύσουν τελείως και τα άτομα και ολοκλήρους οικογενείας και πόλεις χάριν των χρημάτων, από αυτούς όστις καταδικασθή ως ένοχος ας ορίση το δικαστήριον δι' αυτόν να τεθή εις δεσμά συμφώνως με τον νόμον, να μη πλησιάζη δε αυτόν κάνεις ελεύθερος, να λαμβάνη δε ωρισμένην τροφήν από τους νομοφύλακας.
Ποίον από τα δύο, θα ειπή, όταν κανείς την χύτραν την ωραίαν, που ελέγαμεν προ ολίγου, την βράζη γεμάτην από φάβαν, τότε της πρέπει χρυσή κουτάλα ή συκίνη. Ιππίας. Μα τον Ηρακλή, τι παράδοξος είναι αυτός ο άνθρωπος που λέγεις, καλέ Σωκράτη! Δεν θέλεις να μου ειπής ποιος είναι; Σωκράτης. Προς τι; Διότι δεν θα τον γνωρίσης, αν σου ειπώ το όνομά του. Ιππίας.
Όταν εχθρός τις, ασθενής πράγματι, παρουσιάζεται κατ' επιφάνειαν ισχυρός, αρκεί να εννοήση κανείς την αληθινήν αξίαν του διά να αποκτήση πλειότερον θάρρος προς άμυναν· όταν όμως ο εχθρός είναι ομολογουμένως ισχυρός, ο μη γινώσκων επακριβώς την αξίαν ταύτην διατρέχει τον κίνδυνον να προσβάλη τολμηρότερον του πρέποντος.
Η Φραγκογιαννού απλήστως από ημερών παρεμόνευε να ίδη συμπτώματα σπασμών εις το μικρόν ασθενές πλάσμα — επειδή τότε ήξευρεν ότι αυτό δεν θα εσώζετο — πλην ευτυχώς τοιούτον πράγμα δεν έβλεπε. «Είναι για να βασανίζεται και να μας βασανίζη», είχεν υποψιθυρίσει, χωρίς κανείς να την ακούση, μέσα της. Την στιγμήν ταύτην, η Φραγκογιαννού άνοιξε τα κλειστά αγρυπνούντα όμματα, κ' εκούνησε το λίκνον.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν