Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zaktualizowano: 19 czerwca 2025
Co nim dokonasz, ja mogę tymczasem Wyruszyć jutro, lub pojutrze zrana, Ze służbą, z świętą osobą kapłana, Tudzież z potrzebnym do uczty zapasem: Aby się wszystko złatwiło na przodzie, A na zwierzynie nie brakło i miodzie. "Nietylko bowiem sam naród prostaczy, Lecz i starszyzna za łakocią goni; A widząc zrazu pańskiej hojność dłoni, Dobrze ztąd sobie na przyszłość tłumaczy.
Wyjątek z dziennika, stanowiący ostatni rozdział opowiadania, doprowadził mnie do 18-go października, to jest do dnia, w którym te dziwne wypadki zaczęły się rozplątywać. Fakty następnych dni pozostały tak żywo w mojej pamięci, że mogę je opowiedzieć bez zaglądania do notatek.
Jeżeli mogę pracować na swoje utrzymanie, to głównie dzięki jego dobroci dla mnie. Czy pani z nim korespondowała? Dziwny błysk zapalił się w jej oczach. Dlaczego mnie pan pyta? rzekła ostro. Aby pani oszczędzić publicznego skandalu. Lepiej, że ja dowiem się prawdy, niż żeby została ujawniona wobec świata... Milczała długo; wreszcie spojrzała na mnie z tłumionym gniewem. Dobrze, odpowiem rzekła.
Gdy zaś dawny towarzysz mówić już przestał, odezwał się z kolei: Więc życzyłby pan sobie otrzymać zapewne miejsce na kolei, gdzie jestem prezesem... Niestety, nie mogę, postanowiłem bowiem podczas całego trwania tam moich rządów, od siebie nie narzucać nikogo... Ale mógłbym pomieścić pana gdzie indziej.
Stapleton nawet wierzy w jego istnienie, a doktor Mortimer, pomimo swej wiedzy, przekonany jest, że widział jakieś nadprzyrodzone stworzenie. Ja, choć nie jestem uczonym, jak ci dwaj panowie, nie mogę jednak w to uwierzyć; byłoby to zejść do poziomu umysłowego włościan okolicznych, którzy gotowi przysiądz, że widzieli psa, ziejącego ogniem i siarką.
Niemasz, niemasz Maryli! Swaty nie namówili: Nie mogę, nie, nie mogę! Wiem, ojcze, co uczynię Pójdę w daleką drogę, Więcej mię nie znajdziecie, Choćbyście i szukali. Nie będę już na świecie! Przystanę do Moskali, Żeby mię wraz zabili. Niemasz, niemasz Maryli! =Matka.= Czemuż nie wstałam zrana? Już w polu pełno ludzi.
Więc niech Jaśnie Wielmożny Podkomorzy raczy Odwołać swe roskazy, i niech mi wybaczy Że nie mogę na takie jechać polowanie, I nigdy na niém noga moja nie postanie! Nazywam się Hreczecha, a od króla Lecha, Żaden za zającami nie jeździł Hreczecha.»
Przecież oczyszczać pojedynkiem nawet mego honoru nie mogę! z goryczą w głosie, niby żywej osobie, perswaduje Roman, coraz ciszej, złamanym szeptem... Zrozum, mateńko!.. Nie... mogę!.. Milknie na chwilę, poczem urywanym głosem, z beznadziejną rozpaczą, mówi, zwierza się jeszcze... Tak, mateńko! bo honoru wszak ja... sam... nie... posiadam!..
Mogę się mylić zresztą, bo o tem rozmawialiśmy tylko urywanemi zdaniami. Sprawunków zakupiliśmy tyle niepodobna było Zaleską wyrwać od Potina że trzeba było wziąć doróżkę, aby odwieść wszystko do domu. Zaleska pojechała z Turskim, a ja zostałem, bo nie chciało mi się tak wcześnie wracać z bulwarów na lewy brzeg.
Nos poczerwieniał i zaostrzył się, głowa się trzęsła, jak u staruszki, i zwolna, tocząc się jedna za drugą, spływały po żółtych policzkach wielkie łzy. Nie mogę powiedzieć, żebym ją lubił.
Słowo Dnia
Inni Szukają