Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Dan bot met dikke saus, dan roastbeaf, maar pas op, dat die goed is! en dan misschien kapoen en ingelegde vruchten." De Tartaar, die de eigenaardigheid van Stipan kende om de gerechten nooit Fransche namen te geven, sprak hem niet na, maar kon zich het genoegen niet ontzeggen de geheele bestelling volgens de Fransche spijskaart te herhalen.
Alexei Alexandrowitsch wilde eigenlijk geen zijner bekenden in Moskou opzoeken en het minst den broeder zijner vrouw. Hij nam den hoed af en wilde verder rijden, maar Stipan Arkadiewitsch beval den koetsier stil te houden en ijlde door de sneeuw der straat naar hem toe. "Nu, maar dat is niet zoo als het behoort, ons volstrekt geen bericht te geven!
Hoewel Stipan Arkadiewitsch andere diners gewoon was, vond hij alles voortreffelijk: den kruidenbrandewijn, de boter, het brood, vooral den ganzebout, de champignons, de soep met pastijtjes, het hoen in de witte sous en den witten wijn uit de Krim. "Heerlijk, overheerlijk!" zeide hij en stak na het gebraad een stevige sigaar op.
"Hoor eens, Kostja, als Rjäbinin de makelaar komt, laat hem dan binnenkomen en op mij wachten." "Wilt ge het bosch dan aan Rjäbinin verkoopen?" "Ja kent gij hem?" "Of ik hem ken! Ik heb ook al eens zaken met hem gedaan, positief en definitief." Stipan lachte. "Positief en definitief" waren lievelingsuitdrukkingen van den handelsman. "Ja, hij redeneert heel kluchtig. Kijk eens hier!
"Nu? en waar blijft onze gastheer?" vroeg hij. "Een jonge vrouw!" zei Stipan lachend. "Ja en zulk een bekoorlijke!" "Hij was reeds in aantocht. Hij zal wel weer naar haar toegeloopen zijn." Stipan Arkadiewitsch had juist gegist.
Deze boog zich, sprak iets met Wesslowsky, besteeg toen de tarantas en beiden reden heen. Stipan Arkadiewitsch en de vorstin lieten nu Lewin geen rust om hem wegens zijn handelwijze beschaamd te maken.
"Zoo," sprak Anna zacht. "Maar nu willen wij van je eigen aangelegenheden spreken," voegde zij er bij, als wilde zij iets anders van zich afzetten. "Ik heb uw brief ontvangen en daar ben ik nu." "Ja, en ik heb al mijn hoop op je bemiddeling gevestigd." "Nu, vertel mij dan alles!" En Stipan begon zijn verhaal.
"Hoe dikwijls heb ik bevolen mij zoo iets terstond te melden?" "U moet toch rustig koffie kunnen drinken!" zei Matjeff op dien vriendschappelijk ruwen toon, waarover men zich nooit kan ergeren. "Nu, roep haar dadelijk binnen!" gebood Stipan Arkadiewitsch en bracht zijn gelaat in strenge plooi. De suppliante, de vrouw van een kapitein Karenina, had een onmogelijk en zinneloos verzoek.
Er werd een geheel algemeen gesprek gevoerd en zijn vrouw sprak hem aan met gij en jij, hetgeen nog niet weer was gebeurd. Er bleef wel is waar een verwijdering tusschen man en vrouw, maar van scheiding was geen sprake meer, en Stipan Arkadiewitsch bemerkte, dat er mogelijkheid voor een verklaring en tot vergeving bestond. Vroeg in den middag kwam Kitty.
"Hebt gij een droschke? Zoo, dat is goed, ik heb mijn rijtuig weggezonden." Onderweg zwegen de beide vrienden. Lewin dacht er over na, wat toch de zoo dikwijls afwisselende uitdrukking op Kitty's gelaat zou kunnen beteekenen. Stipan Arkadiewitsch dacht inmiddels over het menu voor het diner. "Houdt ge van tarbot?" vroeg hij Lewin, toen zij voor het hotel stil hielden. "Wat?" vroeg Lewin, "tarbot?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek