United States or Sweden ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ieder jaar jaag ik daar; vijfhonderd is het waard, kontant uitbetaald, en hij geeft je tweehonderd in termijnen. Gij kunt dus rekenen, dat ge hem dertig duizend geschonken hebt." "Kom, kom, je overdrijft," zeide Stipan, ietwat terneer geslagen. "Waarom heeft mij dan niemand meer geboden?" "Omdat hij die anderen omgekocht heeft; die krijgen ieder hun deel er van.
"Ik heb met je beiden diep medelijden en ik zou overgelukkig zijn, als ik dat kon arrangeeren," zeide Stipan nu nog koener lachend. "Stil! zeg niets! Als het God maar behagen mocht, dat ik aan mijn gevoelens steeds de juiste uitdrukking kon geven. Ik ga naar hem toe." Anna zag hem met nadenkende, glanzende oogen aan en antwoordde niets.
En Stipan Arkadiewitsch stond op en begaf zich naar beneden naar zijn nieuwen chef. Zijn vermoeden had hem niet bedrogen. De nieuwe, verschrikkelijke chef bleek een zeer welwillend man te zijn en Stipan Arkadiewitsch ontbeet met hem en bleef zoo lang bij hem, dat hij eerst omstreeks vier uur bij Alexei Alexandrowitsch kon komen.
En daar, neem het telegram, geef het haar en kom mij mededeelen, wat zij er van zegt." "Dat is dus een verkenningsboodschap," overlegde Matjeff, doch overluid zeide hij slechts: "Zooals u beveelt." Stipan Arkadiewitsch was reeds bijna geheel gekleed, toen Matjeff langzaam met het telegram in de hand terugkeerde. De barbier was er niet meer.
Ook bracht hij meestal een geheel nieuwe levensbeschouwing mede. Stipan lachte er om en toch beviel het hem. Lewin verachtte evenzeer het grootsteedsche leven van zijn vriend, vond zijn dienstwerk onbeduidend en lachte er ook om. Maar dit was het verschil, Oblonsky lachte zelfbewust en goedig, omdat hij deed wat allen deden, maar Lewin lachte niet zelf bewust en dikwijls minachtend.
In den laatsten tijd zag zijn oog in de wereld en aan de menschen slechts goeds en schoons, en uit zijn vroegere hopelooze stemming was hij allengs overgegaan tot zulk een blijmoedige levensbeschouwing, als hij tevoren niet gekend had. "Maar ik moet gaan," zeide Stipan en maakte zich wel voor de vijfde maal tot vertrek gereed.
"Maar wat zal een meisje beginnen, dat geen familie heeft?" bracht Stipan weder in het midden terwijl hij onder dit gesprek voortdurend de danseres Tschibissow in het oog had. "Maar wij komen voor het beginsel op, voor het ideaal," zeide Peszow met zijn basstem. "De vrouw wil het recht hebben, vrij onafhankelijk en goed ontwikkeld te kunnen zijn.
Het eerste was, dat hij gisteren bij de ontmoeting met Alexei Alexandrowitsch diens koele terughouding bemerkt had; uit zijn houding en uit de omstandigheid, dat hij gekomen was zonder daarvan iets te laten weten, in verband met de geruchten, die hem van Anna en Wronsky waren ter ooren gekomen, vermoedde Stipan, dat iets tusschen man en vrouw niet richtig zijn moest.
Maar, zie je, gisteren had hij een bizondere reden," voegde hij er met een veelbeteekenend lachje bij "om òf heel gelukkig òf heel ongelukkig te zijn." Wronsky bleef staan en vroeg op de man af: "Wat meent gij daarmee? Heeft hij je schoonzuster misschien ten huwelijk gevraagd?" "Dat kan heel wel mogelijk zijn," antwoordde Stipan Arkadiewitsch, "het kwam mij gisteravond zoo voor.
Rustig liggen!" riep Stipan Arkadiewitsch zijn hond, die zich krabde, toe; hij was van de juistheid van zijn standpunt ten volle overtuigd en bleef dus volkomen kalm en maakte geen haast. "Ge hebt nog altijd niet de grens tusschen eerlijken en oneerlijken arbeid getrokken.
Woord Van De Dag