Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
"Neen, als het een onrechtmatig voordeel was, dan zoudt ook gij dat niet met genoegen kunnen genieten, ik ten minste zou het niet kunnen. Om dat te kunnen, moet ik mij er van bewust zijn dat ik niet schuldig ben." "Wat dunkt je? Zullen wij ook nog niet wat naar buiten gaan?" vroeg Stipan Arkadiewitsch, die het moede werd zijn gedachten nog meer in te spannen. "Inslapen doen wij toch niet.
In Lewins oogen echter had zij schuld, omdat zij deze verhouding reeds zoover had laten komen, en nog meer, omdat zij hem haar misnoegen daarover zoo onbeleefd te kennen gaf. "Hoe kan men nu reeds slapen!" zeide Stipan Arkadiewitsch, die nu na den bij het avondmaal gedronken wijn in zijn geliefkoosde, zalige stemming geraakt was.
Dat is voor jou. Haal eens, wat daar achter in de kales ligt!" Zoo sprak hij naar alle kanten. "Hoe frisch zie je er uit, Dollinka!" zeide hij tot zijn vrouw en kuste haar voor de tweede maal de hand. Toen hield hij deze in zijn linkerhand en sloeg er zachtjes met de rechter op. Lewin zag Stipan wrevelig aan. Alles, wat hij sprak en deed, beviel hem niet.
Hoe denk je daar over tegen 't voorjaar?" Lewin betreurde het reeds van ganscher harte dit gesprek met Stipan te zijn begonnen. Zijn gevoel van eigenwaarde was gekrenkt door het bericht, dat een Petersburger officier zijn mededinger zou zijn en ook door de gissingen en raadgevingen van Oblonsky. Hij werd steeds stroever en zweeg. "Ja, ik zal eens komen!" sprak Stipan Arkadiewitsch.
Stipan bemerkte dit, zag hem aan, maar zeide niets. Lewin was hem daar wel dankbaar voor, en toch had hij gaarne iets van haar vernomen, maar durfde er niet over beginnen. "Nu, hoe staat het toch met je eigen aangelegenheden, die van je hart, wel te verstaan?" vroeg hij schertsend. Stipans oogen glinsterden vroolijk.
Maar dadelijk na hem sprak weer iemand anders met vrienschappelijken groet Wronsky aan. "Wel, je kent je vrienden niet. Bonjour, mon cher!" zeide Stipan Arkadiewitsch, die hier met zijn frisch gelaat en wel onderhouden baard niet minder schitterend dan in Moskou. "Ik ben gisteren hier gekomen en verheug mij buitengewoon u spoedig in je zegepraal te zullen zien. Wanneer zien wij elkander weer?"
"Ik ben dien tijd voorbij, Darja Dimitriewna," antwoordde hij en zijn gelaat drukte een plotselinge droefheid uit. Stipan Arkadiewitsch deelde zijn schoonzuster een woordspeling op de echtscheiding mede. "Men moest haar krans terechtzetten," antwoordde zij zonder te luisteren. "Hoe jammer, dat zij er minder goed dan anders uitziet, zeide mevrouw Lwof.
Maar Stipan Arkadiewitsch riep hem aan: "Lewin!" Lewin bemerkte in Oblonsky's oogen een vochtigen glans, dien zij altijd hadden, wanneer hij rijkelijk gedronken had of wanneer hij ontroerd was. Nu was het eene en het andere het geval. "Ga niet weg, Lewin," zeide hij en drukte zachtjes zijn arm. "Hij is mijn intiemste, zoo niet mijn beste vriend," zeide hij tot Wronsky.
"Deze bekwaamheden zouden zij bepaald hebben," bracht Stipan nu in, "als men haar de noodige opleiding liet te beurt vallen. Wij zien dat...."
Zij kan hier geen rechter zijn," antwoordde Stipan eindelijk weer zich zelf meester. "Zij gevoelt zich bedrukt, werkelijk bedrukt door je edelmoedigheid. Als zij dezen brief ontvangt, zal zij de kracht niet hebben iets te antwoorden. Zij zal het hoofd nog meer laten hangen." "Ja, maar wat dan te doen in dit geval? Hoe zal ik mij verklaren.... Hoe haar wil vernemen?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek