Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 31 mei 2025
Lewin bleef aan het andere eind van de tafel zitten en zonder zijn gesprek met Sergej en de vorstin af te breken, zag hij, dat zich tusschen Stipan, Dolly, Kitty en Wesslowsky een levendig en geheimzinnig gesprek ontspon; en dat niet alleen, hij zag ook op het gezicht zijner vrouw de uitdrukking van een ernstig gevoel, terwijl zij onafgewend in het knap gelaat van Wesslowsky zag, die levendig iets vertelde.
Je zult mij toch veroorloven te veronderstellen, dat gij buiten onze verwantschappelijke betrekking ook nog andere, vriendschappelijke gevoelens voor mij koestert, even als ik die u, met een oprechte achting gepaard, toedraag," zoo zeide Stipan en drukte Alexei de hand.
Stipan Arkadiewitsch wist, dat, als Karenin daarvan begon te spreken wat zij dachten en deden, degenen, die over zijn hervormingsplannen te beslissen hadden, en de oorzaak van alle gebreken in Rusland waren, hij dan gewoonlijk schielijk ten einde was. Inderdaad zweeg Alexei Alexandrowitsch nu, en begon nadenkend in zijn manuscript te bladeren.
Hij wilde Stipan iets vragen, maar kon er niet toe komen; hij vond misschien geen geschikt oogenblik of geen passenden vorm.
Maar de knaap gevoelde het en beantwoordde den koelen lach van zijn vader niet. "Mama? die is opgestaan," antwoordde het meisje. Stipan Arkadiewitsch zuchtte. "Dus heeft ze weer den ganschen nacht niet geslapen!" dacht hij. "Is zij opgeruimd?" Het meisje bloosde.
De oude vorst zat daar zwijgend en beschouwde met zijn kleine oogen van ter zijde Karenin, en Stipan zag het hem aan, dat hij reeds een kwinkslag had uitgedacht, waardoor hij dezen grooten staatsman wilde stempelen. Kitty keek naar de deur en verzamelde al haar krachten om bij het binnenkomen van Constantin Lewin niet te blozen.
"De rekening!" riep hij en trad de belendende zaal binnen, waar hij een bekend officier aantrof, met wien hij zich terstond in een gesprek over een bekende tooneelspeelster en haar minnaar verdiepte. Dit gesprek was voor Stipan een verlichting en ontspanning na het onderhoud met Lewin, die hem altijd tot een te groote geestelijke inspanning uitlokte.
Lewin kwam dikwijls van zijn landgoed, waar hij altijd bezig was, naar Moskou over. Wat hij daar buiten deed, kon Stipan zich maar niet begrijpen en hij stelde er dan ook weinig belang in; maar bij Lewins aanblik, wanneer deze te Moskou kwam, kon hij nooit een spotlachje onderdrukken, want dan was hij haastig, opgewonden, een beetje verlegen en boos over die verlegenheid.
Stipan Arkadiewitsch nam hem bij de hand en geleidde hem naar Karenin. "Zeer aangenaam de bekendschap te vernieuwen," zeide Karenin koel en drukte Lewin de hand. "Hoe? reeds met elkander bekend?" vroeg Stipan verwonderd. "Wij hebben op reis drie uren te zamen in een waggon gezeten," antwoordde Lewin lachend. "O zoo! Maar ik verzoek u," zeide Stipan en wees in de richting der spijszaal.
Het verdroot Lewin, dat Stipan Arkadiewitsch uit louter traagheid niet zelf over het onderwijs zijner kinderen waakte, maar dit aan de moeder overliet, die toch van het onderwijs, dat zij geven moest, zelf niets begrijpen kon.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek