Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Zoo liggend, als op slapen af, vroeg-ie dof: "....Van Rebecca? Van Rebecca?" "Ja," zei Eleazar: "en zij van mij".... "Ken nie gebeure ken nie gebeure," hijgde Poddy: "Rebecca is hier noodig".... "Dat weet 'k we hebben nog zeven magere jaren den tijd de vette kommen later" en 'r hand nemend tusschen zijn twee groote handen: "al zeg-ie nee we doen 't toch. En jij gaat na 't gasthuis.
"Jij ben 'n engel", zei Eleazar, 'r ineens zoenend, wat 'r bandeau dee verschuiven dat 't zilverhaar pluisde in 't lamplicht en de kindren druk van lol begonnen te gieren. Zij 'r bandeau lacherig terugduwend, zei nog eens: "God zal ze zegene huillie en juillie"... Essie zette de pan met de visch op tafel Rebecca nam de rijst met de erwten van 't vuur Suikerpeer brak de harde bokkings in drieën.
Suikerpeer, Essie, tante Reggie namen z'n partij, sprekend gelijk, elkander met spuugrig lawaai in de rede vallend, zich opwindend, druk van gebaar. Rond de tafel smoezelden ze, Reggie over 't raam, bij Essie en Suikerpeer. Om den hoek Rebecca, de dochter van den Poolschen jood, luister-zwijgend als Mijntje, de oudste van Suikerpeer.
In 'n aanzwelling van teederheid, nam-ie 'r kleine, zwarte, ruwe hand, keek 'r in de nog natte oogen, zei, zooals-ie tot 'n kind zou gesproken hebben: "Rebecca 'k ben blij dat we mekaar gister gezoend hebbe blij blij." "Ik ook," antwoordde ze mat. "Wat stane juillie te smoeze?" , vroeg Poddy, angstig bij 't gefluister.
Maar kom in huis, bid ik u, reeds te lang hebt ge buiten verwijld. Gij zult wel vermoeid zijn en er behoefte aan hebben om u te verfrisschen en met een goed maal te versterken! Dit zeggende stapte de Israëliet met een minzaam gebaar het huis binnen, en de kapitein volgde hem na een blik op Rebecca te hebben geworpen.
Het was haar te moede als ging zij morgen naar een feest, in plaats van eene wisselvallige gevaarlijke reis te ondernemen. De koortsachtige gejaagdheid verdreef den slaap van hare oogen, en nooit werd door iemand de aanbrekende dag met zooveel vreugde begroet als door Rebecca den dag van haar bevrijding, den dag van haar geluk!
"Scheelt 'r wat an? Wat ben je stil, Rebecca", zei Eleazar, de hand op 'r hoofd leggend. Schrikkend zei ze dat ze moe was. En 'r oogen wezen dwaas-waarschuwend naar Joozep, die snuivend te slaapknikkelen zat. Naast 'r schoof-ie z'n stoel, lei z'n arm om 'r heen. "Niet doen," fluisterde ze schuw. Hij lachte.
De vader van Terké nu was blind, hij zelf zeer harig, als Esau; de slavin maakte daarvan gebruik om hem op dezelfde wijze van den vaderlijken zegen te berooven, als Rebecca weleer ten aanzien van Esau deed. Terké, ten behoeve van zijn jongeren broeder onterfd, kwam daartegen niet in verzet, maar ging het land uit.
Rebecca bij 't dakraam, lei met 'r hoofd op de tafel te snikken. En onafgebroken-smartlijk klonk uit het bedgat het jammrend geweeklaag, het heftig gesnotter van den grijsaard. "Waarom huil je nou, Poddy? Kom nou", suste Eleazar: "hei-je geen dokter?"... "Nee", snikte de jood: "hellept niks, niks!"... "Zal 'k 'm roepen?" "Nee géen dokter geen dokter!".
Sprak hij inderdaad onwaarheid? vroeg de kapitein. Of hij onwaarheid sprak? zeide Rebecca opgewonden. Leugens sprak hij, toen hij zich arm hield; hij, de millionair!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek