Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 29 juni 2025


Rebecca dekte 'm toe, streelde 'm over z'n haar toen kwam ze bij Eleazar, bij 't dakraam. "Wat heit de dokter gezeid?" , vroeg-ie fluistrend. Ze keek 'm aan, zonder 'n woord te spreken, met oogen waarvan de dikke tranen alles zeien. "Heit-ie iets iets èrgs gezeid?" "Ja," zei ze moeilijk: "hij mòt na 't gasthuis 't mòt"... "Na 't gasthuis en dan?" "Dan is d'r 'n k

Terwijl de kapitein dit opmerkte, was men het huis genaderd, en verzocht zij hem een oogenblik plaats te nemen in het priëel, dat zich daar in den hoek van den tuin bevond, en verdween in het huis om hare huisgenooten het onverwachte nieuws mede te deelen. Eenige oogenblikken daarna verscheen de schoone Rebecca weder aan den ingang en over haren schouder keek het gelaat van een oud man.

Maar oom! viel Rebecca hem in de reden, hoe kunt ge zoo iets zeggen? Gij weet hoe onveilig het zelfs voor ons in den avond is, zoodat wij ons bijna niet op straat durven vertoonen. God zegene me! zeide de Jood, daar bemoeit ge u weer met zaken, waarvan gij geen verstand hebt. Hij kan toch op klaarlichten dag mijn huis niet verlaten. De Mooren zouden mij spietsen of ophangen.

"Ik praat met Rebecca," zei Eleazar, naar de bedstee gaand: "we hadden 't over wat de dokter vanmorgen gezeid heeft"... "Og!", zei Poddy, zich verveeld afdraaiend. "Hij zei wat-ie al voor tijjen gezeid heeft dat je na 't gasthuis mòt dat ze je in 't gasthuis 'n eind kennen helpen." "Og!" , kreunde de sigaretten jood: "wad-doe 'k 'r mee! Og!" "En as je hièr wat overkomt?"

Even nog stak hij het hoofd binnen om zijne nicht toe te roepen, dat zij het mijnheer toch vooral aan niets zou laten ontbreken. De kapitein was thans alleen met zijne schoone redster. Ge hebt u boosgemaakt? zeide de kapitein vragend. Wie zou zich niet boos maken op den ellendigen geldwolf en leugenaar? zeide Rebecca. Zie, toen hij u daarstraks al die leugens op de mouw speldde, kookte mijn bloed.

Rebecca toch, de schoone Jodin, was het, die hem onverpoosd oppaste, zijne wonden telkens wiesch en verbond, hem allerlei versterkende middelen klaar maakte, kortom, die hem verzorgde, zooals alleen eene vrouw dat kan.

Elk oogeblik kan hier kan hièr 't ergste met je gebeuren ja, 't èrgste En dat zeg 'k niet om je bang te maken dat zeg 'k, omdat je met geweld wil..." Poddy keerde z'n beenig, onherkenbaar gelaat naar Rebecca en Eleazar, keek ze om beurten in de oogen. "W

Rebecca wierp een smeekenden blik op den kapitein. Oom! zeide zij met aandrang, als mijnheer zich moet vermommen, kan hij ook evengoed op den dag vertrekken. Hm, zoo, ja! zeide de Jood, door het gezicht van het geld verteederd; misschien was dat beter. Waarom zou ik nu maar niet vertrekken? zeide de kapitein. Omdat gij groot gevaar zoudt loopen het leven te verliezen, zeide Rebecca snel.

Een geschuifel in den gang stoorde het minnend paar in hun zoet geluk. Het was de oude Isaäc, die terugkwam, beladen met verschillende Moorsche kostuums. In het kort verhaalde nu de kapitein, toen Rebecca zich op een wenk van hem had verwijderd, wat er in zijne afwezigheid had plaats gehad. En schoon de Jood zeer verwonderd was, gleed eene duidelijke uitdrukking van vreugde over zijn gelaat.

't Is al heel eenvoudig, dat raadsel, zeide de kleine lachend; gij zijt in den Mellah, dat is in de Jodenwijk van Fez. Dus ben ik bij Israëlieten, zeide de kapitein, en heb mijne redding te danken aan eene schoone Esther. Ik heet geen Esther, zeide de Jodin; mijn naam is Rebecca en wat uwe redding betreft, begrijp ik u niet goed, maar zoo die bestaat, dan hebt gij uzelf gered.

Woord Van De Dag

verduldige

Anderen Op Zoek