Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Het is eene zeldzaamheid, dat een ouder meisje huwt; voor Rebecca, die reeds ruim zestien jaar oud was, was dus alle kans verkeken. Trouwens, zij had ze steeds versmaad, die woekerende, schacherende jongelieden, wier geheele ziel reeds was ingenomen door hetgeen zij zoo hevig verachtte en haatte. Met behulp van Rebecca zocht de kapitein nu een passend kostuum uit.
"En dan weet 'k nòg iets," praatte Eleazar vergenoegd, opgelucht door de eindelijke toestemming: "vannacht slapen Rebecca, Joozep, Sally, Rozetje en Serre boven op mijn kamer." "Nee," zei Poddy moeilijk. "J
"'k Hei 'n zinkput in me lijf!", klaagde Poddy, gulzig slobberend: "'t loop 'r in en 't loop 'r nie uit! 'k Hei de heele dag nie gemotte." "Is de dokter geweest?" "Ja," zei Rebecca, bij de bedstee leunend. "En?" "En niks," zei ze ontwijkend, met 'n trekje op 'r gezicht, dat ze iets verzweeg voor den zieke. Zonder schuwheid keken ze elkaar aan, in dezelfde bezorgdheid, in dezelfde vrees.
De man zat in 't midden, op den rand van de deurtree, drukkend den doek tegen de gapende wond. Ze hadden van binnen een teiltje met water gebracht, dat fletsrood werd gekleurd door 't doopen der hand. Rebecca keek met gitzwarte oogen in 't wasbleek angstmom van 'r gelaat. De wond doorgaapte het voorhoofd, wijdspleten mond met dunne bloedlippen, bloedslang die grillig bewoog.
Hoe het zij, zeide Frank tot den kapitein, 't is hier de tijd noch de plaats voor verdere ophelderingen, doch wie gij medebrengt, die is van harte welkom. Laten wij ons nu naar onze schuilplaats spoeden, dáár kunnen wij praten! En men begaf zich terstond op weg. Duivels, mompelde Dries, nu en dan een blik op Rebecca slaande, men kan niet zeggen, dat de kapitein een slechten smaak heeft.
Een oogenblik klonk 't raspend geroggel, 't slurpen der strot zoo klagerig-scheurend, dat Rebecca begon te schreien en Eleazar dacht dat-ie zou stikken. "Drink dan 's, vader!" , huilde 't meisje, 't glas in de angstig-bevende hand. "Hoor je niet, Poddy? Drink is! ", drong Eleazar aan, zèlf 't glas nemend.
"...Ja", zei Suikerpeer snel vergeefs had-ie met z'n oogen zitten knip-wenken om Essie te waarschouwe dadde Mijntje en Rebecca zulleke bed-dinge niet moste hoore nou sprak-ie mal-luid om 't gelach héen te praten: "Je ken wadde beleve! Lach nou zoo niet! D'r valt nimmendal te lache!
De barones verveelde hem ontzettend, vooral omdat zij hem nooit geld wilde voorschieten; maar er was een andere, hij wilde ze Wronsky wijzen, een wonder van schoonheid in streng oosterschen stijl, "in het genre der slavin Rebecca, ge begrijpt me wel!" Ook had hij gisteren met Berkoscheff twist gehad en deze wilde hem zij secondant zenden, maar het zou wel met een sisser afloopen.
"De kindere daar hoef je je hoofd niet over te breke daar zorge wìj voor. Ben je ze nou wat waard? Nee, ommers? Omdat jij gistere te veel van mijn fijne bliek hei gegeten, heit niemand vannacht kenne slape, heit Rebecca op gezete. Dat houdt zij toch niet uit? As zij 'r ziek van wordt, dan zit je heelemaal in de piepzak. Goed?" "Goed," zei Poddy, doodelijk vermoeid. "Dus morgen? Hij knikte enkel.
Wilt gij mij toestaan hedennacht bij u te verblijven, dan wil ik u gaarne voor de moeite, die ik u veroorzaak, schadeloos stellen. Ik geloof dat Rebecca gelijkheeft, zeide de Jood. Het is beter dat ge blijft, en zich tot het meisje wendende zeide hij: Zorg er voor de blauwe kamer voor mijnheer gereed te maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek