United States or French Polynesia ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Gesteld," sprak-ie, met de lippen smakkelend: "gesteld dat over twintig jaar iedereen vliegt, zooals nou ièdereen fietst over twintig jaar huur je zoo goed vliegmachines als nou fietsen over twintig jaar krijg je rechtszaken over gegapte vleugels gesteld dat wij dan nog gezònd mee kunnen doen, ouwetje, dan zul je je oogen niet gelooven"....
Nou sliepen de jongens alléén naast de vodden en Jacob, nachts, na z'n werk van lorren-sorteeren, wreef heet zich aan Gompel, z'n broertje, dat 'n cent kreeg as 't zoet was en niks an moeder vertelde. Jacob keek suf naar 't kienspel, idioterig lachend om 't schuiven der dopjes. Zelden sprak-ie, omdat-ie stotterde en Raatje en Joozep en Stella 'm dan nabootsten.
Voor de tweede maal hield hij op. Driftig gejuich barstte los. Maar bijna daadlijk, de handen als klauwen om de balustrade gewrongen, het lichaam heftig vooruit, de oogen vlammend van woede, onherkenbaar voor wie 'm daaglijks waarnamen als zwijgenden, denkend-gesloten jongen, sprak-ie in één roes voort: "...As beesten! Néé, we géven niet toe! Markus zeit dat ze bij 'm thuis hongerlijjen dat wèten we, Markus dat begrijpen we, Markus we huilen 'r om, Markus we zouen je willen helpen, Markus : hebben wij 't anders? Krijgen we 't bèter, as we uiteengaan, as we voortslaven op 't ouwe loon, op de ouwe voorwaarden, bedrogen, bestolen op de ouwe manier, zonder één kans om 't in de eerste j
Toonloos sprak-ie dezelfde woorden die-ie dien avond in de sneeuw tot Juda gezegd had 't leek 'm zoo simpel, zoo kláár, zoo 't éénige om je an vast te houen. "De Messias! De Messias!", zei Druif, hartstochtlijk-verwoed pratend: "wat doe jij met zulke namen in je mond, aap, kwajongen, freche vlegel!"
En de deur sluitend, dee-ie wat ze gevoeld had, wat ze met 'r gloeiende oogen verlangde, nam-ie 'r in z'n armen, smolt zijn mond in den hare. Naar adem smakkend duwde ze 'm lacherig weg, ging-ie op den grond zitten, op 't matras, trok 'r naast zich. 't Dansend kaarsje bevlamde 'r gelaat, de weeke wangen, 't zwarte, tuimlende haar. Met 'r hand op z'n knie, sprak-ie wat 'm zoo inviel.
"...Ja", zei Suikerpeer snel vergeefs had-ie met z'n oogen zitten knip-wenken om Essie te waarschouwe dadde Mijntje en Rebecca zulleke bed-dinge niet moste hoore nou sprak-ie mal-luid om 't gelach héen te praten: "Je ken wadde beleve! Lach nou zoo niet! D'r valt nimmendal te lache!
Woord Van De Dag