Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 oktober 2025
Ongetwijfeld was Burts, om hem den pas af te snijden, op de plank gestapt, niet wetende, dat deze gebroken was. En nu moest zonder twijfel de lange Burts er doorgezakt en in den kuil gevallen zijn. Bob hoorde, hoe er in het water geplast werd, en hoe de boschwachter pogingen deed, om tegen den hoogen kant op te springen. Nu durfde Bob wel een oogenblik stilstaan, en omkijken.
Onder hen was ook de ellendige Landolfo, die nog den vorigen dag herhaaldelijk den dood had aangeroepen, dien hij verkozen had, liever dan dat men hem arm naar huis zag terugkeeren. Maar hij was toch bevreesd, nu hij dien onder de oogen zag. Toen hem ook een plank in handen kwam, ging hij daaraan hangen, opdat misschien God hem het verdrinken zou besparen en hem hulp zou zenden tot zijn redding.
Hij moest met schrik ontwaren dat deze vermeende deur niets anders was dan de houten schutting om een gebouw. Hij had gemakkelijk een plank kunnen wegrukken, maar dan stond hij voor een muur. In dit oogenblik werd een dof, gelijkmatig gerucht op eenigen afstand gehoord. Jean Valjean waagde het even, om den hoek te zien.
De wederverschijning van die dieren op het pakijs is een zeker teeken van de nadering van het mooie weer. Den volgenden dag schieten we er weer een. Natuurlijk profiteeren de honden ten zeerste van deze jacht, en wij smullen van uitstekende côteletten. Den 27sten September nemen we een plank weg, die het venster van onze kamer afsloot.
Victor E. van Vriesland, die naam, welke van nu af aan helaas in de psychiatrische annalen een van de zeldzaamste gevallen van plotseling-optredende verstandsverbijstering ten gevolge van granaatschok zal aanduiden, hoe lief was-ie mij, als die van een aardigen knaap, dien ik goed heb gekend. Als de dag van vandaag herinner ik 't me, hoe-ie mij, toen-ie 't over "De cultureele noodtoestand van het Joodsche Volk" had, op de bovenste plank der Joodsch-Hollandsche realistische auteurs zette; als de dag van vandaag: hoe-ie geen literair traantje of zuchtje kon laten of hij stuurde ze mij in een overdrukpapiertje naar huis. En nu ... nù zegt de arme kerel waarachtig, dat ik ik vertaal nauwkeurig uit zijn argot zooveel als ... een schoelje ben.... Vorder niet van mij lezer, dat ik, een tragische heldenpose aannemend, mijn rapier trek.... Ah bah, dat zoudt ook gij immers in dit geval niet doen.... Daar was in heel die zestien jaren, dat ik critieken schrijf, niet één mijner tegenstanders, ook de felste niet en een recensent heeft er zoo eenige! die mijn eerlijkheid betwijfelde, ja er was zelfs niet een, die haar niet uitdrukkelijk erkende. En d
Men plaatst de planten namelijk zóó, dat de kleinste in de eerste rij, d.w.z. het dichtst bij het venster staan, terwijl de grooteren, al naar de afmeting, in de volgende rijen worden gezet. Is men in de gelegenheid de kamerplanten des zomers buiten te zetten, zoo wordt de plank eenvoudig neergeslagen, zoodat zij dan niet hinderlijk is.
In de tweede kast van het raam af, op de vijfde plank van onderen af, ligt een pakket, met rood band omwonden: haal mij dat eens hier: maar denk er aan, de knippen te sluiten, als gij de kast weer dicht-doet: en neem het koffiegoed maar weg: Mijn Heer drinkt toch niet meer."
"Ik zou blijde zijn als ik het zag, dat zou ik. Dan zoudt gij ook verlangen, zooals ik, naar een droppel om uwe ellende te vergeten." "Kom, Prue," zeide Dina. "Laat uwe beschuitjes zien. De juffrouw zal ze betalen." Ophelia nam er een paar dozijn van. "Daar zijn nog eenige loodjes in de gebarsten kan op de bovenste plank," zeide Dina. "Klim eens op een stoel en geef ze haar aan."
Elke pot en pan in de groote kast was er uitgehaald en belikt, om er achter te komen wat er 't laatst in gekookt was; en één beer was op zijn achterpooten gaan staan en had alles wat er op een hooge plank stond met een veeg van zijn poot er afgeschoven. Kortom, het kamp was grondig overhoopgehaald, en het baatte andere beren weinig of ze 't doorsnuffelden.
Maar Marleentje ging naar haar kast, en nam van de onderste plank haar beste zijden doekje, en haalde al de beentjes van onder de tafel uit, en bond ze in den zijden doek, en ging er meê naar buiten en schreide haar bloedige tranen. Toen legde zij ze onder den amandelboom in het groene gras, en toen zij ze daar neêrgelegd had, werd haar het hart zoo licht en zij schreide niet meer.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek