United States or Iraq ? Vote for the TOP Country of the Week !
Deze vraag kwam bij Marie op toen zij, in een los ochtendgewaad gekleed, en door angstige bedienden omringd, in een grooten leuningstoel opzat, en stalen en rouwgoed bezichtigde. Zij kwam ook bij Ophelia op, die aan haar tehuis in het Noorden begon te denken.
Clare zou de hand niet oplichten al liepen zij allen over hem heen, en ik gij begrijpt wel hoe barbaarsch het zou zijn van mij te vergen om mij zoo te vermoeien. En toch, gij weet wel, die bedienden zijn niet anders dan volwassen kinderen." "Daar weet ik niets van en ik dank den Heere dat ik er niets van weet," antwoordde Ophelia nu kortaf.
"Welk eene verhevene voorstelling van het laatste oordeel!" zeide hij. "Al het onrecht van eeuwen hersteld! alle zedelijke raadselen opgelost, door eene onbedriegelijke wijsheid. Het is waarlijk een grootsch tafereel." "Maar geducht voor ons," zeide Ophelia. "Dat moest het voor mij wezen, zou ik denken," zeide St. Clare, peinzend stilstaande.
Dina beheerschte inderdaad de jonge leden van het dienstbare gezin als met eene ijzeren roede. Dit was de geest van het stelsel waaronder zij zelve was opgegroeid, en dat zij ook ten volle had aangenomen. Nadat Ophelia haar hervormingstocht door andere gewesten van haar gebied had volbracht, kwam zij ook in de keuken.
Miss Ophelia zette zich op den laatst overmeesterden koffer, en nadat zij eene verschansing van hare andere goederen had gebouwd, scheen zij zich gereed te houden om die tot het uiterste te verdedigen. "Zal ik uw koffer dragen, Juffrouw?" "Zal ik uwe bagage opladen?" "Laat mij maar voor uw goed zorgen." "Zal ik u helpen, Juffrouw?" regende het om haar heen, zonder dat zij er op lette.
Ik heb er liefhebberij in om u te plagen en uw toorn gaande te maken anders is het niet. Ik weet wel dat gij wanhopig, ontzettend braaf zijt; ik word er bang van als ik er aan denk." "Maar dat is een ernstig onderwerp, Auguste, mijn jongen," zeide Ophelia, hare hand op zijn voorhoofd leggende. "Akelig ernstig," zeide St.-Clare, "en ik maar ik praat niet gaarne ernstig bij warm weder.
Mammy heeft zekere koppigheid in enkele opzichten, die iedereen niet zoo waarneemt als ik doe." "Heeft zij kinderen?" vroeg Ophelia. "Ja, zij heeft er twee." "Het zal haar denkelijk wel spijten dat zij daarvan gescheiden is." "O, natuurlijk kon ik die niet meenemen.
"O Tom, nu ziet gij er zoo grappig uit." Tom zag haar met een stillen, welwillenden glimlach aan, en scheen zich op zijne bedaarde manier evenzeer met de grap te vermaken als zijne kleine meesteres. Toen hij zijn meester zag, sloeg hij smeekend de oogen naar hem op, alsof hij verschooning wilde vragen. "Hoe kunt gij haar dat toelaten?" zeide Ophelia. "Waarom niet?" vroeg St. Clare.
Hij sloop op de teenen nader en lichtte de gordijnen op, die voor de glazen deur hingen. Een oogenblik later gaf hij, met den vinger op de lippen, Ophelia een wenk om ook te komen zien.
Toen Ophelia de keuken binnentrad, stond Dina niet op, maar bleef met statige kalmte zitten rooken, nu en dan in de schuinte naar haar kijkende, maar schijnbaar op niets anders lettende dan op het werk om haar heen. Ophelia begon hare inspectie met een kastje met laden. "Waar zijn die laden voor, Dina?" zeide zij. "Die zijn handig voor bijna alle dingen, Juffrouw," was het antwoord.
Woord Van De Dag