Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 mei 2025
Als ik naar godsdienst zoek, dan moet ik zoeken naar iets dat boven mij is, niet naar iets dat beneden mij is." "Dus gelooft gij niet dat de Bijbel de slavernij rechtvaardigt?" zeide Ophelia. "De Bijbel was mijn moeders boek," antwoordde St. Clare. "Daarmede heeft zij geleefd en is zij gestorven, en het zou mij zeer spijten als ik denken moest dat hij dat deed.
Wij zouden gaarne willen hooren dat al die dingen ook goed en goddelijk zijn." "Maar," zeide Ophelia, "houdt gij nu de slavernij voor recht of onrecht?" "Gij moet mij niet op die akelige Nieuw-Engelsche manier met zulke rechtstreeksche vragen komen bestoken, Nicht," zeide St. Clare schertsend.
Ophelia stond zich met het papier in de hand te bedenken. "Gij ziet het wel, Miss Phelia," hervatte Rosa, "ik zou niet zooveel om het slaan geven, als Miss Marie of gij het deedt; maar, naar een man gezonden te worden en zulk een afschuwelijk man en de schande daarvan, Miss Phelia!"
"Nu, ga maar voort en leer Topsy den catechismus. Misschien zult gij nog iets van haar maken." Topsy, die onder dit gesprek met ootmoedig gevouwen handen als een zwart standbeeld was blijven staan vervolgde nu op een wenk van Ophelia: "Onze eerste ouders, overgelaten zijnde aan de vrijheid van hunnen eigen wil, vielen uit den staat waarin zij geschapen waren."
"Welnu, ik zal doen wat ik kan," zeide Ophelia, en daarop naderde zij haar nieuw pleegkind, ongeveer gelijk men zich verbeelden kan dat iemand eens eene zwarte spin zou naderen, waarmede hij een welwillend oogmerk had. "Zij is schrikkelijk morsig en half naakt," zeide zij. "Welnu, breng haar naar beneden en laten zij haar daar schoonmaken en aankleeden." Ophelia bracht haar dus naar de keuken.
"En waarom zou ik dat niet hooren? Het is voor mij zooveel niet om het te hooren als voor de arme Prue om het te lijden." "Och, och, zulke teere, zachte juffertjes als gij moesten zulke histories niet hooren. Het is genoeg om ze den dood te doen." Eva zuchtte wederom en ging langzaam en treurig naar boven. Ophelia vroeg nu met zekere angstige nieuwsgierigheid wat de vrouw gezegd had.
En dan maakte zij een luchtsprong en klauterde nog hooger op een hek of boom, blijkbaar grootsch op hare onderscheiding. Ophelia maakte er des Zondags ernstig werk van om Topsy den catechismus te laten leeren. Topsy had een buitengemeen goed geheugen voor woorden, en leerde met eene vlugheid van buiten, waardoor hare onderwijzeres zeer werd aangemoedigd.
De boot begon nu, steunende als een afgemat monsterdier, zich door de menigte van andere stoombooten langs de kade heen te werken. Eva wees met blijdschap naar den toren, koepels en andere voorwerpen, waaraan zij hare geboorteplaats herkende. "Ja, ja, lieve, alles is heel mooi," zeide Miss Ophelia. "Maar lieve hemel, daar ligt de boot al stil en waar is uw vader?"
Ophelia gaf niet dadelijk antwoord; en Eva, die dit tooneel tot nog toe stil had aangezien, gaf Topsy zwijgend een teeken om haar te volgen. Op den hoek der veranda was een afgeschoten kamertje van glasramen, waarin St. Clare dikwijls zat te lezen, en het was in dit vertrekje dat Eva met Topsy verdween. "Wat gaat Eva nu beginnen?" zeide St. Clare. "Dat moet ik toch zien."
En waarschijnlijk door deze vastberadenheid beangstigd, zwichtte de koffer. De kram knipte in het gat, en Miss Ophelia draaide den sleutel om en stak dien zegepralend in haren zak. "Nu zijn wij klaar. Waar is uw papa? Ik acht het tijd dat zijne bagage uitgezet wordt. Ga toch eens kijken, Eva, waar uw papa is." "Hij is in de heerenkajuit," antwoordde Eva.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek