Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
"Joa 't is zoo, 't is zoo, mien jong.... mien beste Frerik!" hernam Arie weder, terwijl hij zich geweld moest doen om het beven van de onderlip te bedwingen: "Drie moanden zin gauw um, moar drie moanden veur 'en oud mins!.... 'k Zie al in 't vier en tachtigste joar Frerik, en, dan is ielke moand d'r één.... d'r kan zooveul gebeuren in zoo'n tied Frerik, en as.... grootvoader..... oe..... is..... veur..... 't letste gezien had..... as ie is...."
Gijs most ook al mee; en wat zouwen de wammissen en de boksen en de nije leerzen d'r vertrampenierd uutzien as ze weer thuus kwiemen, as.... ze weer 't huus kwiemen! Die lokkemetief! die lokkemetief! die lokkemetief!!! Gijs had den heelen tijd in 't vuur zitten pinkoogen. 't Was net asof ie wat op de lêver had, moar 't kwiem d'r niet toe.
"Ik zoe 't nog 'n joar uitstellen," antwoordde hij. "Whèn nog al wa heui over van passeerde joare en die semiek 'n es toch dikkels moar vervalschten kucht." "Hawèl joa, we zillen nog 'n joarke wachten." Hij knikte met het hoofd en was weg. Zij voelde 't wel, zij was geheel en al, voor wat 't beheer der boerderij betrof, aan zijn wil en besluiten overgelaten; zij zelve had er geen verstand van.
Moar zet ou, meniere, zet ou, 'k ben blije da 'k ou nog ne kier zie; 'k hè al zeu dikkels op ou gepeisd, moar 'k miende da g' ons allemoal al lank vergeten hadt. Wilt ge 'n gloazeken bier of 'n dreupelke pakken...?"
't Was van den jonker zoo slecht niet gemeind; neen, loat 'm 't geld moar houwen, 't zou als te, als té vrindelik zin. "Daarover niet meer," hervat de baron opstaande: "als jelui tevreden bent, is het goed. 't Is een zakduitje voor 't huwelijk.
"Ik of Vaprijs!" herhaalde hij met vastberaden nadruk, om de beurt haar en Vaprijsken met zijn barsche, strakke oogen aankijkend. Eindelijk kwam een spotachtigen glimlach om Vaprijskens gele snor. "Ik of hij 't es me 't zelfde," zei hij leukjes, "we 'n zijn wij toch moar knechten alle twieë." Rozeke verademde en keek het trouwe knechtje dankbaar aan. Vaprijsken was zoo goedig!
Er binnen van die minschen, die eigenlijk gezeit geen minschen meer binnen, moar zooveul als levende doojen. Van de wereld bin ze afgesturven. Veur niks of niemand hebben ze hart meer.
Moar al da wirk hier!... en de mirrie die te noaste moand moe veulenen!..." De barones werd bijna boos. "Maar hoe is 't toch mogelijk, Alfons!" riep zij geërgerd. "Ik wil u toch niet dwingen en ik doe het waarlijk niet voor mijn plezier. Ik doe het maar om u te genezen, omdat ik weet dat gij anders niet meer kunt genezen."
En?... en?" vragen enkele nieuwsgierigen, verwonderd dat de jonge man niet verder vertelt. Hawèl, hij lag-ie hij in 't woater," herhaalt deze doodgewoon. Joa moar; wa hèt-e gij gedoan as hij in 't woater lag?" dringen de toehoorders aan. Wat da 'k gedoan hè?... Niets!" is 't onverschillig antwoord. "'K ben op de schroage blijve stoan kijken.
"Mijn bedde, anders nie as mijn bedde," zuchtte hij heesch en haast onhoorbaar, naar de voutekamer strompelend. "Ha moar dreugt ou toch iest; eet en drijnkt toch iest watte!" smeekte Rozeke. "Mijn bedde! mijn bedde?" kreunde hij. "Help mij ontkliën; leg mij in mijn bedde." Rozeke begon te schreien.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek