Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Juist op dat oogenblik werd mijnheer Johan Doxa aangemeld. Hij trad, scheef-schuivend en blozend, het Indisch kamertje binnen en hij begon in het gele licht te pinkoogen. Onder den kroonluchter bleef hij beteuterd staan. Zijn bolle wangen glansden. De bleeke krullekens, welke als een doorzichtige krans zijn glimmenden schedel omwolkten, waren nat en trilden.
Gijs most ook al mee; en wat zouwen de wammissen en de boksen en de nije leerzen d'r vertrampenierd uutzien as ze weer thuus kwiemen, as.... ze weer 't huus kwiemen! Die lokkemetief! die lokkemetief! die lokkemetief!!! Gijs had den heelen tijd in 't vuur zitten pinkoogen. 't Was net asof ie wat op de lêver had, moar 't kwiem d'r niet toe.
Nu echter begon hij te pinkoogen en, alsof het daglicht op de letteren verflauwde, ging hij naar het venster en boog zijn hoofd voorover, tot tegen de koude ruit. Gouden sterretjes regenden allerzijds. Maar algauw las Johan Doxa verder: "De Heilige Geest vleugelt in mijne woorden, en ik zeg het u, ellendige vriend: Jesus is een eindelooze zee van genade, een zee die alle wrakken dragen kan.
Wanneer heeft ze hare rekening vol? vroeg hij. Ze bezagen elkaar en: Met 't eerste maansching, zei Ghielen en hij hield zich gesloten om niet te pinkoogen. Newaar, Doka? Ja, nog een manestond. 't Geen ze er nog wilde bijzeggen verging in een geweldige hoestbui. 't Is hier koud staan, meende Ghielen. 't Is eigenlijk een schoone koe. Newaar! zegden ze alle twee. Steek ze maar weer binnen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek