United States or Chile ? Vote for the TOP Country of the Week !
En?... en?" vragen enkele nieuwsgierigen, verwonderd dat de jonge man niet verder vertelt. Hawèl, hij lag-ie hij in 't woater," herhaalt deze doodgewoon. Joa moar; wa hèt-e gij gedoan as hij in 't woater lag?" dringen de toehoorders aan. Wat da 'k gedoan hè?... Niets!" is 't onverschillig antwoord. "'K ben op de schroage blijve stoan kijken.
Maar de oude schoolmeester kwam deftig weer in 't midden, verzekerend dat het geen twijfel leed of Alfons mocht gerust van huis weggaan, terwijl een ieder hier getrouw zijn plicht betrachten zou; en de oude, kluchtige boer Dons gooide 't op een grapje: "Hawèl joa!" schreeuwde hij, "en as ge begint te voelen da z'ou hier neudig hèn, ge schiet ou weer op de vapeur en ge komt thuis gevlogen lijk 'n zwoaluw!"
Hawèl, ik hier, en gij doar, Sylvain, schertste Florimond, om beurt naar de twee kasteelen wijzend, da zoe mij goan. En ou? Sylvain grinnikte dat hij er niets tegen op had, maar dat er toch ook wel een plaatsje voor Fons en de jonkvrouw moest openhouden worden.
Joa joajik, meniere, antwoordde deze argeloos en opgelucht dat hij zijn natuurlijk dialect mocht spreken. Hawèl, mijne vriend, zeg gij aan ouen baron dat hij.... en in zijn verontwaardigde opgewondenheid liet de Groote Musicus iets los dat de meisjes deed gillen en mijzelf als een oorveeg in 't gezicht trof. Ploert! schreeuwde ik hem woedend toe. De huisknecht zei geen woord meer.
Ge zil meugen, menier de groave zal 't aan ou moeder vroagen en ouën trein betoalen. Fonske knikte, zwijgend. Hoe êwd zijt-e gij? Twoalf joar. Hèt-e nog broerkes of zusterkes? Fonske schudde 't hoofd. Hawèl, 't es goed, besloot de meester. Zegt aan ou moeder, da menier de groave heur morgen zal kome spreken.
"Hawèl, joa, Ivo jongen, plant er gij eirdappels," knikte zij. "En de zure misch achter den bosch, bezinne? Zoên we nou ne kier probeeren mee d'r wa semiek op te streuien, of zoên w' hem nog 'n joar loate liggen lijk of hij es?" Opnieuw vertrok zich haar pijnlijk bleek gezicht van aarzeling en twijfel. "Wa peist er gij van?" vroeg ze voor de tweede maal.
Het hij da nie gezeid?" "Vijf en dertig fran, lijk of hij bij boer Kneuvels há." "En verwacht hij antwoorde doarop?" "Joa en nien. Hij hé gezeid as hij van doage gien antwoord 'n ha, dat hij hem elders gijnk verhuren." Opnieuw keerde Alfons zich tot Rozeke om: "Hawèl wa peist-er nou eigentlijk van? Zeg verdeeke euk ne kier ou gedacht?"
"Hawél, joa joa, 't es goed, lijk of ge wilt," antwoordde zij als versuft, met hooge kleur en op 't punt in tranen uit te barsten. "Moar 'k en wil ik niets, zeg ik ou!" riep hij nijdig, "'k Vroag ou joa of nie of 't ou gedacht es. Keunt-e doar nou nie op antwoorden?" "Hawèl joa 't dan, joa 't, 't ès mijn gedacht!" stamelde zij, bleek en bevend.
Zijn keel was droog, het duizelde in zijn hoofd, hij voelde zich onwel worden. Even staarde hij verwilderd en radeloos om zich heen; en eensklaps stond hij op en vroeg met een bedeesd-bevende stem, die als een vreemden wanklank door de doodsche stilte galmde: Hawèl, boas, lijk of ik ou zegge: da es alles. 't Wor loat en donker. Mag ik nou wiggoan?" Geen antwoord.
"Hawèl joa, c'est ça!" riep Dons getroost. "We zille zondag komen en ne kier koarten tot dat we beu gekoart zijn." "Hawèl joa, c'est ça!" herhaalde Rozeke, hem als 't ware naar de voordeur drijvend. Hij stond nog even wat te gillen, buiten op den drempel, maar eindelijk was hij met Smul weg en Alfons en Vaprijsken maakten zich ook dadelijk klaar om weer naar 't veld te gaan.
Woord Van De Dag