Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Slechts een deel Gaârt ooft en lafenis langs 't groenend veldtooneel, En wisselt telkens af, om op zijn beurt te rusten. Maar welk een sappig ooft kan Segols hart gelusten, Zijn smaaktuig streelen? Ach! gespleten van de dorst, Verhardt gehemelt', tong, by 't gloeien van de borst. Doch 't is geen boomvrucht, 't zijn geen ruime waterteugen Die 't koelen, die den brand zijns boezems dempen meugen.
Ge zil meugen, menier de groave zal 't aan ou moeder vroagen en ouën trein betoalen. Fonske knikte, zwijgend. Hoe êwd zijt-e gij? Twoalf joar. Hèt-e nog broerkes of zusterkes? Fonske schudde 't hoofd. Hawèl, 't es goed, besloot de meester. Zegt aan ou moeder, da menier de groave heur morgen zal kome spreken.
"Nichte Begijntje nie vergete zille!" riep Alfons' moeder hem nog eens vol bezorgdheid na. "Meugen La en ik euk mee noar nichte Begijntje?" keerde Vaprijsken zich gekscheerend om. Het oude vrouwtje pruttelde nog iets dat ze niet begrepen, en weg waren zij met hun vieren, haastig stappend naar het station, bang dat ze te laat zouden komen.
Fonske kreeg een heete kleur van schaamte en antwoordde kregel, haastig weer zijn haren platstrijkend. Och, moeder, zij-je nie wijs; 't es omda 'k 'n beetse brand hé op mijn achterheufd. Ha joa joa, zei de vrouw gerustgesteld. 'k Miende dat-e menier Gaëtan wildet noardoen. Ge 'n zoedt nie meugen, jongen, ze zoên 't ons kwoalijk nemen op 't kastiel. Kwoalijk nemen! Kwoalijk nemen!
Kinderen willen kinderen, al zeiden de menschen vroeger terecht: Van malkaar meugen ze niet, en bij malkaar deugen ze niet. Kinderen waren er in het huis naast ons, een schaar lieve meisjes en één jongen. Men weet nog, dat meisjes iets bizonder bekoorlijks voor me hadden. Nu, deze ook. Ik ken de voornamen nog, en één voornaam klonk me als muziek in de ooren: Rena.
En dan, heit oe niet ezien wat een kostelijke goldene keten hum onder zijn wammes droeg en watte schoone goldene ringen hum aan de hand had?" "God geve," zeide de meer ergdenkende oude vrouw, "dat hum daôr eerlijk is an ekomen. Doch we meugen onzen naôsten niet oordeelen: ik wil gaôrne het beste van hum elooven."
En zoe 'k dit nou ne keer meugen meenemen, om aan mijne meester te loate zien? Fonske knikte. Hij knikte herhaaldelijk en zijn benauwd gezichtje scheen weer op te leven. Opnieuw wisselde het jong meisje vlug eenige woorden in een vreemde taal met haar gouvernante, aan wie ze 't schilderij overhandigde.
"Nie nie boas, we'n meugen nie verletten; we zijn volop aan 't eirdappels planten en mijn wiedvolk ligt in d' hoaver," zei hij ernstig, meteen opstaande. "En ik 'n mag euk nie langer blijven, 'k moe van doage nog 'n ker of zesse mes uitvoeren," verklaarde Smul, insgelijks opstaande. Rozeke verademde, verademde!
We 'n meugen nie
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek