Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
Mama vroeg mij, hoe de society-toestanden in de "old country" waren. "Pas nu op! dacht ik in mezelf; pas nu in Godsnaam toch goed op! Spaar de Papa, maar denk ook aan de Mama." Ik keek, als geïnspireerd, door 't breede raam, waarachter de roode winterzon zoo schitterend onder ging, nam even een moede, bijna geblaseerde houding aan en zei: Ach, wij, in Europa, zijn zoo oud, vergeleken met u.
Maar ik was zoo ontsteld en buiten adem, dat ik geen woord kon spreken. In een minuut of wat kwam ik weer tot mezelf, en hij bracht me veilig naar mijne kleine verzorgster, die juist was gaan kijken op de plaats waar zij mij gelaten had, en doodsangsten uitstond toen ik niet verscheen en niet op haar roepen antwoordde. Zij berispte den tuinman hevig over zijn hond.
"Moge God u dan helpen!" zeide de oude man en trachtte heen te gaan. "Wilt u de voorstelling niet zien?" "Dank u! Om te droomen en nonsens uit te slaan heb ik aan mezelf genoeg," antwoordde de filosoof met een sarkastische lach. "Maar ik herinner me nu: heeft het karakter van ons volk nooit uw aandacht getrokken?
Hier heb je nu een stuk "society," zoo dacht ik, met een vagen weemoed in mezelf; een proef, als 't ware, van wat deze, die ik zoo vurig bemin, weldra, verre van mij weg, gaat opzoeken en genieten.
En nu noem ik dien naam niet als een bewijsstuk voor de echtheid der geschiedenis of als een eeresaluut nog boven het graf, maar alleen om mezelf het genot te gunnen, dien naam eens hardop uit te spreken, midden in den kring van wie naar me luisteren, zooals Moeder 't deed in het kringetje van haar kinderen. Daar is nog een naam van een gestorvene, die in mijn hart leven blijft.
De grondslag die ik toen voor mijn kunst heb gewonnen heb ik in mijn boek voor mijzelf, maar ook voor anderen, geloof ik, duidelijk uiteengezet. En toen ik met mezelf in het reine was, ben ik van mijn vroegere geestverwanten verder afgedreven.
Hij liep nog even haastig tot bij den man van het stalletje om hem te zeggen dat hij er voortaan elken avond zelf zijn dagbladen zou komen halen en met een laatste gewuif was hij weg, zijn avondvoorraad van lectuur als een schat onder den arm knellend. Arme meneer Cathoen, die daarin zijn hoop en steun moet zoeken! dacht ik bij mezelf. Gelukkig maar dat hij nog Fietriene heeft om zich te troosten.
Dan gehoorzaam ik, godbetere 't! Maar dan huil ik van pure woede, machtelooze woede en diep ga ik gebukt onder m'n gedweeë tamheid.... Voel je nu hoe 't komt, dat ik niet graag schrijf over mezelf, dat ik opzie tegen ontboezemingen? Toch.... heb ik 't al gedaan en zal ik er mee doorgaan, omdat ik 't nu eenmaal wil.
Maar weet je nog niet wat je dan zelf zijn zult? RANK. Jawel, beste kerel, dat heb ik met mezelf al uitgemaakt. HELMER. Wat dan? RANK. Op de volgende gemaskerden partij zal ik onzichtbaar zijn. HELMER. Dat is een komieke inval! RANK. Er bestaat ergens iets als een groote zwarte hoed ... heb je nooit gehoord van een onzichtbaar-makende hoed?
En wanneer gij een oppassende jongen zijt wat ik wel geloof dan zult gij door ons als kind behandeld worden. Lize had zich omgewend en door haar tranen heen, zag zij mij lachend aan. Door dit voorstel verrast, bleef ik een oogenblik besluiteloos staan, zonder mezelf rekenschap te geven van hetgeen ik hoorde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek