United States or Honduras ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Zoo lang zal het niet duren; het zal wel in eenige minuten afloopen," antwoordde Old Shatterhand glimlachende. "Dus, gij zoudt graag mijn scalp hebben?" "Ja, want de schedelhuid van den overwonnene behoort aan den overwinnaar ... Bindt ons maar vast!"

Gij hebt de tomahawks tegen de soldaten en de Navajos opgegraven; zou het niet van belang voor u zijn, als Old Shatterhand uw bondgenoot kon worden, in plaats van uw vijand te moeten zijn?" De hoofdman was verstandig genoeg om in te zien, dat de jager gelijk had. Maar door zijn eed waren zijn handen gebonden.

"Honderd dollars voor ieder hunner, heb ik gezegd. Dat is immers goed?" "O ja, opperbest! Het is zeer waarschijnlijk, dat wij morgen of overmorgen Old Firehand zullen aantreffen." "Is het tòch waar? Is het inderdaad waar?" "Ja; want hij wil ook naar Butler's boerderij komen." De vooraan rijdende hoofdman had deze woorden gehoord.

"Ja, daar heeft hij zeer verstandig aan gedaan; want hoe eer wij weten wat de tramps van plan zijn te doen, des te eer kunnen wij onze maatregelen daarnaar nemen. Ik zal u ons plan in zijn geheel meedeelen." Old Firehand beschreef den kleine al de bijzonderheden, waarop men bedacht moest zijn, en waarmee men rekening te houden had. Bill luisterde aandachtig, en zei toen: "Uitstekend sir!

Old Shatterhand was bang, dat het hen aan lucht zou ontbreken; toen hij dat te kennen gaf, antwoordde de Groote Beer: "Zij kunnen voldoende ademhalen. Van de zoldering af loopen gaten door de muren van het gebouw; er zijn dakpannen ingezet. De oude bewoners van deze streek wisten zeer goed wat zij deden."

Eigenlijk zou men zich behooren te schamen, als men met zulk gespuis in onderhandeling trad!" Old Firehand haalde op een zeer eigenaardige manier zijn schouders op, en terwijl een glimlachje, dat gevoel van eigenwaarde en tevens een soort van minachting uitdrukte, om zijn lippen speelde, antwoordde hij: "Laat mij maar begaan, sir!

Old Shatterhand nam het nu in zijn beide handen, kwam er wat dichter mee bij hem staan, en hield het ongemerkt zoo, dat de loop precies op gindsche groep Roodhuiden gericht was. De nieuwsgierigheid van den hoofdman was sterker dan zijn vrees; hij greep toe, en Old Shatterhand speelde hem het geweer zóó in de hand, dat hij onvermijdelijk den patroonbal moest aanraken.

"En het zijn nu onze vrienden en broeders?" "Neen." "Hebben wij dan de vredespijp niet met hen gerookt?" "Van wien was die pijp?" "Van Old Shatterhand." "Welnu, dan is de eed verbindend voor hem, maar niet voor ons. Waarom is hij zoo dom geweest, zich niet van mijn pijp te bedienen! Begrijpt gij dat niet?"

"Gij hebt een gat in uw hoofd, en daar zijn de hersens uitgeloopen!" "Ik heb het gezegd, en zoo zal het gebeuren. Tweemaal heb ik uw leven in mijn hand gehad: ik heb het u tweemaal geschonken, en toch hebt gij mij bedrogen. Een derden keer zal dat niet gebeuren. De roode mannen zullen ondervinden, dat Old Shatterhand wel toegevend is, maar dat hij ook weet te straffen." "Hond!

En terstond daarop riep de Apache: "Wie kent Winnetou, den hoofdman der Apachen? Wie tegen hem zijn geweer opheft, verliest zijn scalp. Howgh!" Waren de Utahs van gedachte geweest, dat zij den vijand enkel vóór zich hadden, zij zagen nu dat hun ook de terugtocht afgesneden was. Daar stond de machtige gestalte van Old Firehand, en de slanke, fiere gestalte van den beroemden hoofdman der Apachen.