Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
Maar nu hebben wij ons voorloopig bezig te houden met het tegenwoordige oogenblik." "En dan is allereerst de vraag," merkte Davy op, "of wij den Roodhuid kunnen vertrouwen. Zal de Groote Wolf zijn woord houden?" "Zeer zeker. Nog nooit heeft een hoofdman den eed geschonden, waarbij hij de vredespijp gerookt had.
Hij wenscht met zijn bleeken broeder de vredespijp te rooken.» Nogmaals hield hij Piet de pijp voor. Deze greep hem aan en rookte, tot groot vermaak van ons alle drie, want wij begrepen heel goed, wat Bob in zijn schild voerde. En al hadden wij het niet begrepen, dan zou zijn geheimzinnig knipoogen het ons wel verraden hebben.
Hun onderhoud duurde lang; daarop kwam het Lange Oor berichten, dat zij besloten hadden, de vredesvoorwaarden aan te nemen. Dientengevolge werd er een plechtige vergadering gehouden, waaraan de voornaamste blanken en Roodhuiden deelnamen; de zitting duurde verscheiden uren; er werden vele redevoeringen gehouden, totdat ten slotte de vredespijp de ronde deed.
Nu moet ik eerlijk zeggen, dat wij niet veel medelijden met hem hadden, en dat wij hem geducht voor den gek hielden. »Wat doet mijn bleeke broeder vreemd!» zei Bob plagend. »Zoekt mijn bleeke broeder iets?» »Hij zoekt eene pijp!» zei Karel. »Hij wenscht de vredespijp te rooken.» »Loop rond!» zei Piet nijdig, »als jelui voeldet, wat ik voel, hier in mijne maag, dan zou je zoo grappig niet zijn.
Bob knikte hem goedkeurend toe, stopte de pijp opnieuw, schrapte nogmaals een lucifer aan, en ha daar dwarrelden de rookwolken omhoog. Wij staarden het bedrijf van onzen vriend Bob met bewondering aan, hetgeen hij, geloof ik, zelf ook deed. »Nu zijn we Indianen, die de vredespijp rooken!» riep hij ons opgetogen toe, want hij was in het gelukkige bezit van eene sterke verbeeldingskracht.
»Foei, Pieter, foei» zei zijne Mama, »hoe kon je je zelven zoozeer verlagen, om te gaan rooken? Je moest je schamen!» »Ja Mama!» zei Pieter met een diepen zucht. »Kom, kom!» sprak mijnheer de Wild. »Zij hebben straf genoeg. Heusch, vooreerst zullen zij die vredespijp wel met vrede laten. Kom, laten we naar binnen gaan.» Karel Holm stond ook op. »Ik ga naar huis,» zei hij, toen de familie weg was.
"Wilt gij daarmee zeggen, dat ik plan had om u te schaden?" "Ja." "Dat is onwaar." "Geef u maar geen moeite om mij te misleiden! Ik weet alles. Wij moesten hier gedood worden, in weerwil dat wij met de Utahs de vredespijp gerookt hebben. De Yampa's hebben u gisteren boodschappers gezonden, en zijn daarna zelf gekomen. Elke onwaarheid, die gij verzint, zal tevergeefs gesproken zijn.
"Wilt gij met ons de vredespijp daarop rooken?" "Slechts met u alleen; want gij spreekt en rookt uit naam van de anderen." "Neem dan uw calumet en steek die aan." "Neem liever de uwe." "Waarom? Is uw pijp niet evengoed als de mijne? Of komen er uit de uwe slechts wolken van onwaarheid?" "Juist andersom. Mijn calumet spreekt altijd de waarheid, maar de pijp der roode mannen is niet te vertrouwen."
"Die elkander willen en moeten bijstaan in allen nood en gevaar?" "Ja." "En zijt gij bereid dat met de vredespijp te bezweren?" "Ja, daar ben ik bereid toe." Hij antwoordde vlug, zonder zich een oogenblik te bedenken; daaruit was wèl op te maken, dat het hem met zijn belofte ernst was. De uitdrukking van zijn gelaat was niet te zien, door de dikke verfkorst, die er op zat.
Dat is vermakelijk! Je wist toch, dat je niet rooken mocht? Mooi zoo, 't kon niet beter. Die pijp, die vredespijp heeft je mooi te pakken. Dat ding past zelf de straf toe, die bij het misdrijf behoort. 't Is niets, vrouw, en beste zuster, maak je ook maar niet ongerust, 't zal van zelf wel beter worden! Ha-ha-ha! 't Is meer dan grappig!»
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek