Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Maar ik hoop, dat u me zal toegeven, dat er soms momenten in het leven zijn, waarop men... ja, niet meer weet wat men doet! En je blijft er dus bij niet bij hen te willen terugkeeren? Ik dacht, dat ik over dit punt geschreven had! antwoordde zij, een beetje hoog. Dat is ook zoo, maar ik hoopte... je zou misschien van opinie kunnen veranderen.
Hij hoorde Pluizer's stem, die hol klonk als in een grooten kelder. 'Hier Johannes, volg me! Voor zich voelde hij den grond rijzen tot een berg. Aan Pluizer's hand beklom hij dien, in de diepe duisternis. Het was alsof hij op een kleed liep, dat meegaf onder zijn tred.
Do, mi, fa, sol, mi, do, Celui-ce me rappelle Une valse
Hoe het landschap er in de omstreken van Ockenburg uitzag in dien tijd, leert ons de volgende beschrijving: Ten zuiden doen zich op des Poeldijks korenakkers, Voor 't wittebroodsgewin de bloemtuin van de bakkers, Met helder tarwgewas, daar Betuw, daar het Sticht, Ja, daar het blankste graan van 't Goesche land voor zwicht; Ten noorden ziet me een vlak van welige valleien, Die deze heuvelen van hooger bergen scheien, Van bergen, daar ik durf gerust op slapen gaan, Die Holland voor de zee doen onbekommerd staan.
De matrozen gooiden me het eind van het touw toe, dat ik aan een gat in den boeg van de boot vastmaakte, en het andere eind aan een oorlogsschip, maar ik vond al mijn moeite vrij wel vruchteloos, want omdat ik geen grond voelde, kon ik geen kracht zetten.
Het beeld, dat de getuigen in het canonizatieproces van dezen vroeggestorven prinselijken asceet geven, heeft iets jammerlijks. Pieter van Luxemburg is een uit zijn kracht gegroeide, teringachtige jongen, die als kind reeds niet anders kent dan den ernst van een angstvallig streng geloof. Hij berispt zijn broertje, als deze lacht, want men leest wel, dat onze Heer geweend heeft, maar niet, dat hij ooit gelachen heeft. "Douls, courtois et debonnaire noemt Froissart hem vierge de son corps, moult large aumosnier. Le plus du jour et de la nuit il estoit en oroisons. En toute sa vye il n'y ot fors humilité." In den beginne tracht zijn adellijke omgeving hem van zijn plannen van wereldverzaking af te brengen. Wanneer hij ervan spreekt, om te gaan zwerven en prediken, krijgt hij ten antwoord: je bent veel te lang; iedereen zou je terstond herkennen. En je zoudt niet tegen de kou kunnen. En preeken voor den kruistocht, hoe zou je dat kunnen? Een oogenblik is het, alsof wij even den ondergrond van dien kleinen starren geest zien. "Je vois bien zegt Pieter qu'on me veut faire venir de bonne voye
"Ik ken je haast niet, als je zoo bent, Elsje," hernam de oude vrouw met iets strengs in haar stem. "Ik vraag je nog eens of je bedaard naar mij wilt luisteren?" Elsje begon weer harder te schreien. "Als u over tante begint, krijg ik altijd dat akelige, booze gevoel in me," zei ze.
Ja, weet gij, het is in Rusland zoo kwaad niet, vervolgde hij, alsof er een heel logisch verband bestond tusschen zijne zinnen. Toen ik in Tamboff was, in 1852, werd ik overal ontvangen of ik adjudant van den keizer was. Geloof me, op het bal van den goeverneur, toen ik mijn entrée maakte, weet gij... werd ik uitstekend ontvangen.
«Je mot es met me meegaan," zei de tuinbaas van het landgoed B. Hij sprak zoo tot zijn gast, een jonkman die er uitzag als een stadsmensch met vakantie buiten. «Waar naar toe?" vroeg die. «Nou, ga maar meê," was het geheimzinnige antwoord. 't Was een stoere man, die tuinbaas, van wel zes voet.
Jan kroop er door, toen Dik, en daarna Piet. Nu stonden ze in den tuin van den burgemeester, 't Was pikdonker geworden, zoodat Dik en Piet bijna niet konden zien, waar Jan liep. Niemand had er ook erg in, dat Flipsen aan den anderen kant van de haag langzaam naderbij sloop. "Blijft maar dicht achter me," zei Jan Vos zacht. "Hier is een smal pad. Je merkt toch geen onraad?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek