Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
Wij offeren ons leed, ons tranen aan de voeten Van 's konings Majesteit, om onzen druk te boeten, Met ons verscheurde kleed, en ons verbleekt gelaat, Waar uit gij leest wat in ons hart geschreven staat: Ons droeve klachten, laas! zijn hoogheid niet en belgen, Den Hemel zal op 't lest ons 't eenemaal verdelgen.
»Wel, de mannen van Uri meenden dit nu al eens bijster leep te hebben aangelegd! Maar wacht even! Wie het lest lacht, die lacht het best! De Vorst der Duisternis laat zoo maar niet met zich sollen! Der Teufel isch kein Kühbub! Ik verklaar u, hij heeft zijne schade ingehaald, dubbel en dwars.
Als iemand zich van echt Leidsch laken Een mooijen bruigomsrok liet maken, Zijn zoon had levenslang daaraan Een Zondagskleed om uit te gaan. De kleinzoon kon weêr, al zijn dagen, Dienzelfden rok als weekpak dragen, En de achterkleinzoon kreeg op 't lest Een buis en broek nog uit de rest; En dan dat mogt eerst laken heeten, Was hij er uitgegroeid, eer 't pak nog was versleten!
"... Maar toen op 'n keer heb ik 'n steek late valle" vervolgde Racier, nòg weer verdrietig, z'n verhaal over de tabaks- en andere zaligheden in den zolderhemel van de gevangenis : Hij had de verleiding niet kunnen weerstaan en 'n handjevol van die "effetieve Friesche baai" uit den weggemoffelden zak van den werkmeester mee naar zijn celletje genomen voor den nacht, om de hartigheid van nog 's een versche pruim bij z'n slapeloosheid, waar ie zoo wee van wier op 't lest... En daar ineens was de directeur bij 'm binnengevallen, had 'm ontijdig uit z'n kooi gehaald, en, wijzend op die noodlottige bobbel achter z'n kiezen, verordineerd: "doe d'r 's uit."
»Die wiesneuzigheid kui je wel veur oe eigen zölfs holden antwoordde Jaaije, en gunk voort: Itzig vertelde mi lest, dat al wat die peerde-daomes um de hoed hebt, gien twee lood weg. 't Is alle maole wind-agosie en wat het fersoen betreft, daor geeft ze maor een heel klein beettien umme.
Zoo werd u 't wigt der kommervolle dagen ten lest te zwaar en naamt ge, t'enden raad, uw daadkracht saam tot éénen wanhoopsdaad, de pijlers breekend die niet konden schragen zachte, bescheiden broeder! teedre vrind! te vroeg gebooren kind van beeter tijden, waarin der menschen vluchtige uuren glijden met ligter gang, en elk zijn bloeitijd vindt,
Oeze wetholder hef altied schik as ie daorvan praot, niet um dat wegzakken, maor dat Grönningen deur Drenthe wordt edraogen. »Nou zee Jaaije lest 't wordt ook deur Drenthen regeert, de Goeverneur is een Landschapskind en de Scholte zien olde ook." De huuze in Grönningen zint hoog, maor smal en de lue slaopt er völle op de zolders, soms wel twee en drie laogen boven mekaor.
Sâ fêlo lêd skil hju broda, thåt Irtha-t blod algâdvr navt drinka ne kån fon hira vrslêjana bernum. Thjustrenesse skil hju in overne gâst thêra månniska sprêda, lik tongar-is wolka oviret svnneljucht. Alom ånd allerwêikes skil lest ånd drochten bidryf with fryhêd kâmpa ånd rjucht. Rjucht ånd fryhêd skilun swika ånd wi mith tham. Men thesse winst skil hjara vrlias wrochta.
Maar jæ, 'k miende den nou, zel ik mær zegge, dat ze zoo'n best maidje is, om reden dat ze 't zoo in iene hielkendal uit 'er hoofd 'zet hadde. 'k Zaide: Hil! zaid' ik, das nou iens veur de fiedel met Hain, mær je weete, dat 'et veur 't lest is ook.
"Hê....!!" klonk het uit Dissels mond; en 't was hem alsof ie 'en iesbad kreeg. "'k Zie old, en sinds da'k oe 't lest zag, zelfs veul older geworden," hernam Deine: "moar 'k dank God da'k ze alle vief nog bij mekoar heb.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek