Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 september 2025
Allen keken elkander gedwongen lachend aan, en wisten niet wat te antwoorden. Eindelijk hernam Joël: »Hoe kon ik dat? Dat was zoo moeielijk te zeggen. Daarenboven ik kon mij vergissen, nietwaar? En dan was het, alsof ik u mijne zuster opdrong. En dat mocht toch niet."
Onze liefde zal, zoo mogelijk, juist omdat daarbij wat ontzettends is, nog sterker worden," en hij hief het hoofd op en liet lachend zijn witte tanden zien. En zij moest met een lachje het zijne beantwoorden, niet om zijn woorden, maar om zijn verliefde oogen. Zij nam zijn hand en streelde daarmede haar kort haar en koude wangen. "Je bent met dat korte haar nauwelijks te herkennen.
»En Barend Jansen is zeker ook al getrouwd?" vraagt Charles op nieuw. »Natuurlijk," zegt ze, »wat anders?" »Alle menschen!" roept de Engelschman verwonderd uit; »dat trouwt er hier in Transvaal maar op los." »Jij bent zeker ook al getrouwd?" vraagt hij lachend. »Ik neen," zegt ze; »nog niet." »Dan trouw je zeker binnen zes weken?"
"Ik heb geen verdriet," sprak Kitty nu bedaard, "maar ik weet niet, of gij het begrijpen kunt: alles staat mij tegen, ik heb een hekel aan alles, het meest nog aan mij zelf. Gij kunt u niet voorstellen, welke slechte gedachten ik somtijds heb." "Welke slechte gedachten zoudt gij kunnen hebben?" vroeg Dolly, ongeloovig lachend. "De slechtste, de laagste, zeg ik je.
"We hebben haar of ze woû of niet, laten vragen: 'Is zijn liefde trouw en standvastig? en 't boek heeft geantwoord..." Doch Maria Clara hield haar, sterk blozend, de beide handen voor den mond en belette haar zoo verder te spreken. "Nu, geef me dan maar 't rad!" zeide Crisóstomo lachend. "Ik vraag: 'Zal wat ik nu onderneem goed afloopen?" "He, wat 'n leelijke vraag!" riep Sinang uit.
En Cécile, die lachend terugriep: "Zeker naar boven gegaan, het is kleine kinderen-bedtijd!" En bevend en angstig, doodsbenauwd dat iemand haar zien zou, snelde zij uit haar schuilplaats naar de deur der kamer, die zich gelukkig dicht bij het venster bevond.
Want weet, dat u boven een vulkaan zit. Onder u is de kruitkamer en ik heb daar meer dan tienduizend pond liggen." »Dat is een mooie voorraad, mijnheer!" zei de Vrijbuiter lachend. »Het zou jammer wezen om die in eens te verbruiken, jammer vooral van het mooie schip. Ja, hoe bent u daar toch aan gekomen? Ik heb nog nooit zoo'n snelzeilend vaartuig gezien."
»Ja, zoo iets, als u wilt," antwoordde Lolonois bedaard. »Maar hoe kwam u dan aan mijn schip?" vroeg Van Halen ernstig. »Hoe wij aan een schip komen?" zei Lolonois, terwijl hij langzaam zijn beenen uitstrekte, »mijn hemel! hoe komen wij aan alles? Wij némen het, als wij het noodig hebben!" »U hebt dus mijn schip genómen?" »Ja, vriend! dat hebben we gedaan," zei de Boekanier lachend.
Lachend wenkte de heer Kunz zijn schenker, deze bracht fluks een wijnkan, schonk de heeren drinkers hiervan in, en opnieuw dronk de heer Anselmus zijn lievelings- en slaapdrank. Plechtig verklaarde hij: "ridder Kunz, dit is de wijn, welks ligging Adelgonde haar voogd gehoorzaam verried."
En om haar af te leiden ging hij over de sneeuw praten, liet zich lachend vertellen, wat ze dien middag op college hadden gedaan, en toen weer de stilte dreigde, begon hij over Sint Nicolaas, en of ze haar surprises al klaar had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek