Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
"Je verdient dat je zoo'n antwoord krijgt!" "Doe eens een vraag!" zeide men tot Ibarra en hield hem de schijf voor. "We hebben afgesproken dat wie 't beste antwoord kreeg, een geschenk van de anderen zou ontvangen. Wij hebben allemaal al een vraag gedaan." "En wie heeft het beste antwoord gekregen?" "Maria Clara, Maria Clara!" riep Sinang.
"Zeg Maria dat ik haar alleen wil spreken." "Alleen?" vroeg Sinang en fronste de wenkbrauwen. "Heelemaal alleen, nee, maar die vent moet er niet bij wezen." "Dat 's lastig. Maar wees maar gerust: ik zal 't haar zeggen." "En wanneer zal ik 't antwoord weten?" "Morgen. Ga vroeg naar huis. Maria wil nooit alleen zijn. Wij zijn bij haar: Victoria slaapt de eene nacht naast haar, ik de andere.
"Ik wil in het dorp een school voor jongens en meisjes oprichten: die school zal mijn geschenk wezen. "En wat wil dat andere stuk zeggen?" "Dat zal ik geven aan dengene die het slechtste antwoord gehad heeft." "Dan krijg ik 't! Dan is 't voor mij?" riep Sinang. Ibarra gaf haar het papier en verwijderde zich snel. "En wat wil 't nu zeggen?"
"Sinang!" vermaande Victoria. "Ik kan hem niet uitstaan sedert dat hij ons Rad van Fortuin heeft kapot gemaakt. Ik ga niet meer bij hem biechten." Onder al de huizen onderscheidde er zich een, dat niet verlicht was, en zijn vensters ook niet open had staan: 't was dat van den alférez. Maria Clara verwonderde er zich over. "Die heks!
"Blijf, zeg!" zeide Sinang. "Jejeng gaat straks dansen en die danst hemels." "Ik kan niet, lieve kind, maar ik kom terug." Het gepraat verdubbelde. Juist toen de danseres opgetreden was, traden twee soldaten van den guardia civil op Don Filipo toe, en verzochten dat de voorstelling zou ophouden. "En waarom?" vroeg deze verbaasd.
Capitán Tiago droeg, bleek en bevend, een kippelever aan een vork, en bood die schreiend aan de Heilige Maagd van Antipolo. Linares stond met vollen mond en was gewapend met een lepel. Sinang en Maria Clara hielden elkaar omarmd. De eenige die roerloos, als versteend bleef staan, was Crisóstomo, wiens bleekheid onbeschrijflijk was.
"O gaarne!" antwoordde Ibarra. "Ik had net wat te vragen aan enkelen uit dat groepje daar." Hij stond op en gaf zijn tegenstander een kwartier tijd. Iday hield een kartonnen schijf in de hand waarop acht en veertig vragen geschreven stonden, Albino had het antwoorden-boek. "Dat 's gelogen! Dat is niet waar! Dat is 'n puur verzinsel!" riep Sinang op huilerigen toon.
Er is niets meer te vrezen!" bleef de alférez schreeuwen. Fray Salvi besloot eindelijk te gaan. Bleek kwam hij uit zijn schuilhoek, en ging de trap af. "De toelisan's hebben den alférez vermoord! Maria, Sinang, naar je kamer. Goed de deur versperren!" "Kyrie eleison!" Ibarra begaf zich ook naar de trap, ten spijt van tante Isabel, die zeide: "Ga niet uit, want je hebt niet gebiecht, ga niet uit!"
Daarna verwijderde hij zich in schommelenden gang met de handen op het hoofd. Een oogenblik bleef hij staan, om met Ibarra te spreken. Deze geleidde hem naar een der rijtuigen, die daar klaarstonden, om de genoodigden weg te brengen. "'t Is maar goed dat die spelbreker heengaat!" mompelde Sinang. "Hij heeft een gezicht alsof hij zeggen wil: 'Lach maar niet, ik ken je zonden."
In de ontvangkamer hoort men 't leven van borden, lepels en vorken. Maria Clara heeft gezegd dat ze geen eetlust had, en is aan de piano gaan zitten, terwijl de vroolijke Sinang naast haar haar geheimzinnige woorden in 't oor zegt, en Padre Salvi rusteloos op en neer wandelt van 't eene eind van 't vertrek naar 't ander.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek