Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Geen enkele papieren lantaren hangt uit de vensters, geen enkel geluid in de huizen duidt op verheugenis als in andere jaren. In de "opkamer" van Capitán Basilio's huis zaten deze en Don Filipo, wiens ongeluk hen beiden tot vrienden gemaakt had, naast een tralievenster te praten; terwijl aan 't andere Sinang, haar nichtje Victoria en de mooie Iday naar de straat uitkeken.
"O gaarne!" antwoordde Ibarra. "Ik had net wat te vragen aan enkelen uit dat groepje daar." Hij stond op en gaf zijn tegenstander een kwartier tijd. Iday hield een kartonnen schijf in de hand waarop acht en veertig vragen geschreven stonden, Albino had het antwoorden-boek. "Dat 's gelogen! Dat is niet waar! Dat is 'n puur verzinsel!" riep Sinang op huilerigen toon.
De jonge meisjes maakten de laboe's schoon, wieschen de erwten en sneden de paäjap -vruchten in reepjes zoo groot als sigaretten. Om het ongeduld te bezweren van hen die wilden zien, hoe de visschen spartelend uit hun gevangenis zouden komen, greep de mooie Iday naar de harp; Iday bespeelde niet alleen goed dit instrument, maar had bovendien heel mooie vingertjes.
Op dat oogenblik hoorde men het droeve weemoedige zingen der krankzinnige. "Weet je wanneer Maria Clara gaat trouwen?" vroeg Iday aan Sinang. "Ik weet het niet," antwoordde deze. "Ik heb een brief van haar ontvangen, maar ik maak hem niet open, uit vrees van 't te vernemen. Arme Crisóstomo!" "Ze zeggen dat het alleen aan Linares te danken is, dat Capitán Tiago niet opgehangen wordt.
Er woei een frisch windje en de golven rezen iets hooger, bruisend en krullend om het lichaam van de krokodil, meevoerend bergen van schuim "waar flonkerde in kleurenpracht licht van de zon," zooals de dichter Paterno het uitdrukt. De muziek werd hervat: Iday bespeelde weer haar harp; de mannen hun accordeons en gitaars, de een wat meer, de ander wat minder zuiver.
Daarna nam hij zijn mand op en verwijderde zich om elders hetzelfde nog eens te doen. Maria Clara had een voorgevoel van iets akeligs, en vroeg vol belangstelling naar dat vreemde wezen. "Dat is de melaatsche," antwoordde Iday. "Vier jaar geleden heeft hij die ziekte opgedaan: sommigen zeggen doordat hij zijn moeder verpleegd heeft, anderen weer doordat hij in de vochtige gevangenis geweest is.
Doch het net bleek volkomen gaaf. "Laat mij maar 's," zeide Leon, de aanstaande van Iday. Hij keek aandachtig naar de encerradero, onderzocht daarna het net, en, voldaan over zijn onderzoek, vroeg hij: "Zijn jullie er zeker van dat er in vijf dagen niemand hier geweest is?" "O, volkomen zeker! De laatste keer was de dag voor Allerheiligen."
Ik zou bovendien graag zien dat u en Pater Dámaso 't bijlegden..." "O, daar is 't nog wel tijd voor!" antwoordde Ibarra met een gedwongen lachje, en hij gaf te kennen dat hij met de meisjes mee wilde gaan. Ze gingen de trap af. Maria Clara liep tusschen Victoria en Iday in. Tante Isabel volgde daarachter. De menschen gingen eerbiedig op zij, om hen door te laten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek