Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Toch zei Sinang, 't jonge meisje met de vroolijke oogen, zachtjes tot Maria Clara: "Gelukkige! Wat zou ik ook graag zingen als ik het maar kon!" Andeng kondigde eindelijk aan dat de "kaldoe" klaar was, om zijn gasten de visch te ontvangen.
Linares was op dat oogenblik aan 't praten met Maria Clara, Sinang en Victoria, en daar hij niets van de oneenigheid wist, maakte hij zich niet weinig ongerust, toen hij zijn neef en nicht ontwaarde. Maria Clara, die tusschen kussens en dekens in een armstoel lag, was niet weinig verwonderd de nieuwe gelaatsuitdrukking van haar dokter te zien.
En eenige oudjes mummelden, onder het sirihkauwen door: "'t Is net de Heilige Maagd!" Daar moesten de nieuwgekomenen chocola gebruiken. Capitán Basilio had zich sinds de buitenpartij als een boezemvriend en verdediger van Ibarra doen kennen. Door 't telegram dat aan zijn dochter Sinang was gegeven vernam hij dat Ibarra op de hoogte was van de voor dezen ongunstige afloop van 't proces.
Nadat ze chocolade gebruikt hadden, moesten de jongelui de piano hooren: de organist van 't dorp zou spelen. "Wanneer ik hem in de kerk hoor," zeide Sinang en wees naar hem, "heb ik zin om te dansen. Nu hij piano speelt moet ik aan bidden denken. Daarom ga ik maar met jullie mee." "Wilt u vanavond bij ons komen?" vroeg Capitán Basilio fluisterend aan Ibarra, toen deze heenging.
Voor 't huis van Capitán Basilio groetten eenige jongelieden het gezelschap en noodigden het uit, om het huis te bezoeken. De vroolijke stem van Sinang, die de trap kwam afhollen maakte een einde aan alle verontschuldigingen. "Komen jullie even boven, dan ga ik straks met jullie uit.
Daar bevonden zich de alférez, de coadjutor, de burgemeester, zijn teniënte mayor of plaatsvervanger, de schoolmeester en verscheidene gewezen capitan's, teniëntes of adjunkten, ja zelfs Capitán Basilio, de vader van Sinang, de vroegere tegenstander van wijlen Don Rafael in een oud proces, dat nog voortduurde.
Morgen is 't mijn beurt. Maar hoe is 't nu met het geheim? Ga je heen zonder me 't voornaamste gezegd te hebben?" "Dat 's waar ook! Ik ben in 't dorp de los baños geweest. Ik ga de cokos-aanplantingen exploiteeren, want ik denk een fabriek op te richten met je vader als deelgenoot." "Niets anders dan dat? Nu, dat's ook een geheim!" riep Sinang luid, op den toon van een opgelichte woekeraar.
Hij groette Capitán Tiago vriendelijk deze wist niet of hij lachen of schreien moest en Linares met een diepe buiging met het hoofd. Fray Salvi stond op, en gaf hem zoo hartelijk de hand, dat Ibarra een blik van verbazing niet kon bedwingen. "Verwonder u niet," zeide Fray Salvi, "ik was net bezig u te prijzen." Ibarra dankte, en trad op Sinang toe.
Geen enkele papieren lantaren hangt uit de vensters, geen enkel geluid in de huizen duidt op verheugenis als in andere jaren. In de "opkamer" van Capitán Basilio's huis zaten deze en Don Filipo, wiens ongeluk hen beiden tot vrienden gemaakt had, naast een tralievenster te praten; terwijl aan 't andere Sinang, haar nichtje Victoria en de mooie Iday naar de straat uitkeken.
"Nee, dat 's ook een geheim, maar ik zal 't je wel onder vier oogen zeggen, als de heeren me veroorloven." "Wel, natuurlijk, natuurlijk! Dat ontbrak er nog maar aan!" zei padre Salvi. Sinang nam Crisóstomo mee naar 't eene uiteinde van de zaal: zij was in de wolken dat ze een geheim zou hooren. "Zeg me nu 's, vriendinnetje," vroeg Ibarra, "is Maria boos op me?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek