Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 7 juni 2025


"Ik dacht..." "Voorzichtig! Ik sta je niet toe dat je 't vertelt!" "Alsof ik daar lust in had!" antwoordde Sinang, en trok haar neusje op. "Als 't nog 's wat belangrijkers was, zou ik 't aan mijn vriendinnen zeggen. Maar 't koopen van klappers! Wie stelt nu belang in klappers?" En als een pijl uit een boog ging ze weer naar haar vriendinnen.

Ze droegen groote flakkerende bamboe-fakkels en liepen vrij bezadigd voort onder 't tokkelen van een gitaar. "'t Lijkt wel een gitaar van een bedelaar!" zei Sinang lachend.

Eenige oogenblikken later kwamen er lichte schreden naar de deur, en de vroolijke stem van Sinang zeide zacht door het sleutelgat: "Crisóstomo, we gaan vanavond naar de comedie. Schrijf wat je Maria Clara te zeggen hebt." En de schreden verwijderden zich weer, even snel als ze gekomen waren. "Wat moet dat nu beteekenen?" mompelde Ibarra in gepeins, terwijl hij langzaam heenging. De processie.

Ze praatten levendig met elkaar, gaven elkaar kneepjes, fluisterden af en toe in apartjes en schaterden dan, dat het een lust was. "Je zult de menschen wakker maken!" berispte Tante Isabel, "toen wij jong waren maakten we zoo'n lawaai niet." "U zult ook wel niet zoo vroeg opgestaan zijn als wij, en de oudjes zullen toen ook wel niet zoo lui geweest zijn!" antwoordde de kleine Sinang.

Ze waren een oogenblik stil, dan trachtten ze hun stem wat minder uit te zetten, doch al heel spoedig vergaten ze zich, lachten weer en vervulden de straat met hun jeudigfrissche stemmen. "Toon je maar boos; spreek niet tegen hem!" zeide Sinang tot Maria Clara. "Geef hem maar een flink standje: hij moet geen leelijke gewoonten aannemen." "Wees toch niet zoo veel-eischend," zei Idai.

"Wees veel-eischend, hoor! Niet zot! Een man moet gehoorzaam zijn zoolang hij verloofd is, want later, als hij getrouwd is, doet hij alles waar hij zin in heeft!" zoo raadde de kleine Sinang. "Wat weet jij daar nou van, kind?" zei haar nichtje Victoria heel wijs. "St, stil! Daar komen ze aan!" Inderdaad, er kwam een troepje jongelui aan.

Het is een bijna ronde ruimte, zoo ingericht dat er een man op het hoogste gedeelte staan kan, om daar met zijn netje de visschen te kunnen ophalen. "Daar zou ik me heusch niet vervelen, als ik er met den hengel mocht visschen!" zeide Sinang popelend van pret.

"Schrijf hem dat hij niet meer aan mij moet denken!" fluisterde Maria Clara Sinang in 't oor, toen ze afscheid van haar nam. "Hoe zoo?" Doch de tante kwam binnen, en Sinang moest wel heengaan, zonder te begrijpen wat haar vriendin haar gezegd had. De goede tante zette een stoel bij het licht, zette de bril op de punt van haar neus, en, een boekje openslaande, zeide ze: "Let nu goed op, mijn kind.

Zoo niet, dan moet u hem niet toestaan dat hij met uw dochter trouwt, dat moet u dan niet doen! Als hij geen moed heeft, verdient hij Clarita niet." "Dus je trouwt met dien meneer?" vroeg Sinang, wier vroolijke oogen zich met tranen vulden. "Ik wist dat je verstandig was, maar niet veranderlijk."

Op dat oogenblik hoorde men het droeve weemoedige zingen der krankzinnige. "Weet je wanneer Maria Clara gaat trouwen?" vroeg Iday aan Sinang. "Ik weet het niet," antwoordde deze. "Ik heb een brief van haar ontvangen, maar ik maak hem niet open, uit vrees van 't te vernemen. Arme Crisóstomo!" "Ze zeggen dat het alleen aan Linares te danken is, dat Capitán Tiago niet opgehangen wordt.

Woord Van De Dag

buitendam

Anderen Op Zoek