Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 april 2025
Maar plotseling stak hij de hand uit, om ook een of twee toetsen neer te drukken, wat afschuwelijk geklonken zou hebben. Ik schrikte er van. »Niet doen! Niet doen!» riep ik hem haastig toe, en gelukkig was Bob zoo vriendelijk, dezen keer mijn zin eens te doen. Lachend trok hij zijne hand terug.
Dat die kinderen onrustig zijn omdat ze meer willen en zich warm maken om wat ze niet kunnen en niet durven en nooit weten waar ze zullen ophouden, dat zie je niet en daar denk je niet over. 't Was heel aardig en misschien waren ze nog maar pas verloofd en tevreden met elkaar vast te houden en te dwepen. Toen keken ze elkaar lachend aan en hij zei: "Ik kijk van terzij in je groote oogen.
't is waar," antwoordde zij luid lachend, "mijnheer Jean." "Goed zoo!" zeide hij, en wendde zich om, opdat zij niet zou zien, dat hij zijn oogen afwischte. Het was de laatste maal. Na deze laatste flikkering was de verdooving volkomen.
Het meisje echter had reeds de houding en manieren van een volwassene, als zij coquet lachend de prachtige, zwarte oogen opsloeg.
In de Franse Roman daarentegen waagt Tydeus niet Aton kwaad te doen; om vele redenen, zegt hij lachend, wil ik niet met je vechten, gij zijt zo schoon en nog zo jong en bijna ongewapend; gij had liever thuis moeten blijven; je geliefde zou er geen plezier in hebben als wij samen vechten gingen.
Zij is ijverzuchtig en wel op mij. Ik heb het verkorven.... Ik was de oorzaak, dat het bal, waarvan zij zich zooveel voorstelde, voor haar een kwelling werd. Maar waarlijk! stellig! Ik heb geen schuld, of ten minste maar een beetje...." "O, daar hebt ge precies gesproken als Stiwa," zeide Dolly lachend. Anna gevoelde zich een weinig beleedigd: "O neen, neen!
»En je toovermiddel dan?" vroeg Andries lachend. Van Halen werd nu opmerkzaam en vernam thans, wat de eerste aanleiding tot hun avontuur was geweest. Weldra kwamen zij in een klein dorp, en traden de herberg in met de bedoeling zich bij den haard zoo goed mogelijk wat te drogen. »Lieve menschen, kijk me nu toch eens aan! Jullie bent dóórnat!" riep de waardin verbaasd. »En dat in November!
Maria Clara had niet de kleine oogen van haar vader: evenals haar moeder had zij ze groot, donker, overschaduwd door lange wimpers, vroolijk en lachend wanneer ze speelde, droevig, diep en peinzend wanneer ze stemmig keek. Als kind had haar lokkig haar een bijna blonde tint.
En zij vond werkelijk dat, waaraan zij zoo groote behoefte had, want het was haar, als werd zij door den klank der gouden ringen van het speeltuig aan de werkelijkheid onttrokken, en in een lachend zonnig landschap verplaatst.
Ik begreep de zaak als een grap te moeten beschouwen en voegde hem lachend toe: "Welnu, Dominique! is het te Parijs de gewoonte de menschen op het portaal te laten verkleumen, voordat men ze veroorlooft naar bed te gaan?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek