Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 oktober 2025
Jaantje voldeed aan het verlangen harer moeder en reikte ze Huib en Jonge Kees over, die beide hun best deden om dat geschreven schrift met slingertjes, slangetjes en krulletters te lezen. Een paar uren brachten Huib en Jonge Kees in de woning van de weduwe en dochter door, en verlieten haar na eenen stevigen maaltijd, en na de belofte gedaan te hebben gauw terug te komen.
Jonge Kees werd letterlijk verdrongen door die ruwe mannen, die met tranen van geestdrift in de oogen om de vriendschap van den jeugdigen held vroegen. Alleen Adriaan hield zich van achteren en eerst toen Jonge Kees alleen was, kwam hij naar hem toe en hem de hand biedende zeide hij blozende: "Wil je mijn vriend ook zijn, zooals je van Huib bent? Ik wil je voorbeeld volgen!"
Ze geeft ons brood, drank, kleeding, woning, geld, macht, kloekheid en stevigheid! Hoor naar mijne woorden, Huib, en let er wel op! De dag waarop voor het eerst gebrek is aan zeevolk op onze schepen, die dag zal de eerste zijn van den ondergang van ons Land! Heb je je Land lief? Naar zee! Wil je graag een eerlijk en goed stuk brood verdienen? Naar zee! Naar zee!
"Wat gebeurt er?" vraagt Adriaan terwijl zijne kleur verschiet. Huib kent dat vreeselijk geluid zeer goed. Hij hoorde 't voor het eerst in de Baai van Gibraltar en ofschoon dat reeds zesenveertig jaar geleden is, toch herinnert hij het zich, alsof het pas gisteren gebeurd was. Naderhand heeft hij het meer gehoord; maar nooit maakte het op hem zulk een indruk als toen.
Alleen op mij zelven was ik het niet! Ze hadden allen het land aan mij dacht ik. "Ben-je heusch boos, Huib?" vroeg Marten vriendelijk en ging lachende voor mij staan. Nu werd ik nog njjdiger, en ik dacht, dat hij me uit valschheid uitlachte en daarom zeide ik: "Zeker ben ik boos!
Jonge Kees wordt rood en Jaantje even aankijkende die ook al rood wordt, antwoordt hij: "Neen! Ik leef tegenwoordig met mijne moeder weer te Schevelingen. Vader is een paar maanden geleden gestorven en nu wilde moeder liefst niet te Vlieland blijven wonen. Ik heb nu mijne eigen schuit en raadt eens hoe die heet?" "De vrouw Adriana!" zegt Huib vroolijk lachende. "Neen, De Marten Harpertsz.
Maar... maar... Tromp, kom eens hier! Is dit dezelfde Huib Maerlant, die in het laatste gevecht zoo netjes de Engelsche vlag naar beneden wist te halen?" "Dezelfde, Witte!" "Een poot, ouwe jongen! Voor jou heb ik respect, al heb je 't niet ver gebracht! 'T geluk zal je wel niet gediend hebben, zooals ons! Maar zeg, heb je geen lust om bij mij aan boord te komen?
"Ja!" was het antwoord; maar de oude keerde zich om en zag in zee. De jongen was een weinig uit het veld geslagen en wist niet, wat hij nu zeggen moest. Ten slotte bedacht hij wat. "Ligt de Brederode nog te Vlissingen, Huib? "Of is ze al uitgezeild?" "Weet ik het?" bromde Huib. "Van mijn part blijft hij voor goed aan wal!" "Voor goed aan wal? Wel, dan zou het er mooi voor ons uitzien!
Ik zal je vooruit schoppen, dat je met je oude beenen jezelven niet bijhouden kunt!" "Ik wilde liever hier aan boord blijven, heer Ammiraal!" "Nou goed, goed! Als je wilt, dan kan je komen! Dag Huib!"
Maar, kon onze Marten de kogels, die, uit een vreeselijk schrootvuur op hem gericht werden, niet van zich weren, dan zou de vijand toch ervaren, dat een man als Tromp wel sneuvelen, maar zich niet overgeven kon. "Marten, berg-je!" riep eensklaps Huib toen hij zag dat een achttal musketten op hem gericht waren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek