Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
»Ja, mijne vrienden," antwoordde kolonel Munro, na een oogenblik nagedacht te hebben. »Banks, beschik over het noodige geld. Doe, wat je belooft. Breng ons dat ideale stoomhuis, dat de stoutste verwachtingen zou overtreffen en we zullen geheel Indië doorkruisen!" »Hoera! Hoera! Hoera!" juichte kapitein Hod, »en wee de wilde dieren op de Népaulsche grenzen!"
Terwijl hij zoo sprak, was de oude neger langzaam nader getreden. Hij had de handen van James Burbank gegrepen en overdekte die met kussen; en toen de kleine Dy hem de mollige armpjes toestak, greep hij het kind, keerde zich om en vertoonde het zoo op zijn arm gezeten, aan zijne overgelukkige lotgenooten. »Hoera!... Hoera, voor master Burbank!"
Het werd bang en maakte, dat het weg kwam. »Hoera«, schreeuwde Klaas, »de vijand vlucht.« Toen rolde hij opnieuw onderst-boven en lachte, dat zijn wangen paars werden. »Ik heb 't gewonnen, de vijand is verslagen«, riep hij. Eindelijk stond hij op en ging naar Jo toe. »Hè«, zei Jo, »ik was zoo bang, dat het je kwaad zou doen. Viel je?«
Dat geschiedde, en wel met het zotte gevolg, dat Flipsen met Diks broek in de hand achterover tegen den muur bonsde, en Dik zonder broek naar buiten gleed. "Hoera!" riep hij. "Nu zit de oude rat zelf in de val!" Vlug liep hij naar de deur, en vóór Flipsen zich nog goed van den schrik hersteld had, trok Dik de deur op slot, en maakte zich met zijne trouwe helpers uit de voeten.
Ik kan Malegijs, ik kan Smidje Verholen, ik kan Guldentop, ik kan Sinte Peeter, ik kan Ouw lampen veur nief, ik kan den Betooverden hond, en dâ van 't Steen, en Visserke visserke vangt me nie , en, och eer, ik kan er wel honderd ander, as ik ze maar wilde vertellen. FRANS. Ah wel, laet ons strooikentrek doen. KOBE. Hoera, viva! 't is Balte!
"Voort, Zwart, nog eventjes, jongen! Kijk, dokter, we hebben hem al ingehaald. Toe Zwart; laat zien, wat je kunt. Hoera, we zijn voor!" Dik keek triomfantelijk om en klapte met zijne zweep. Toen hield hij de teugels in. "Bedaar maar weer, Zwartje. Je hebt je goed gehouden. Ho maar, m'n jongen, hij weet al, dat je hem de baas bent. Laat hem nu maar gaan."
»Waar, waar?« gilden enkele stemmen. »Kijk, daar om den hoek!« Ja, daar kwam een wagen aanrollen. »Wie is het?« vroeg Jo. »Jan Harms; kijk de bruine eens loopen,« zei Klaas. Snel naderde de wagen; daar ging hij over de brug met een vreeselijk geweld. »Ho«, riep Harms, en Bruin bleef snuivend staan. »Hoera!« riepen de kinderen. »Harms, wat heb je den wagen mooi versierd!«
Een gedempt rumoer van stemmen, om het podium, dat plotseling over de geheele menschenmassa heensloeg, in het gebouw en daarbuiten. Wat applaudiseerde men: "Hoera! Hoera!!" Niemand van al die myriaden applaudiseerde als de ontslagen gevangene. De tranen stroomden hem langs de wangen en hij hield niet eerder op met toejuichen, vóór zijn aandoening hem bijna had doen stikken.
"Misschien is hij toch wel een beetje kleiner. Zou hij niet een beetje kleiner zijn, Bobbie?" Bob knikte. "Maar 't is toch een groote." "Moesje, daar zijn we. Oom en Vader komen achteraan." "Dag, jongens; wèl, wèl, wat hebben jullie mooie vlaggetjes." "Spritsje, vlagje, Mammi?" vleide kleine Fritsje. "Mag Fritsje je vlagje even hebben, Bob?" "Hoera, ma vergist zich. Dit is Hans en dat is Bob.
Maar Jan en zijne soldaten wierpen zooveel sneeuw tegen zijn hoofd en schouders, dat hij zijn evenwicht verloor en tegen den toren viel. Deze was echter al zoo bouwvallig, dat hij den schok niet meer kon weerstaan en instortte. De vlag der Hollanders verdween van hare hooge standplaats. "De toren stort in!" riep Willem Kroeze. "De vlag duikt!" schreeuwden de Duitschers. "Hoera! Hoera!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek