Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
In begrijpelijke spanning was Frits Jansen deze tooneelen met zijn oogen, zoover als hij het waar kon nemen, gevolgd, en met een luid hoera bemerkte hij, dat de vijand na deze mislukte cavalerie-aanvallen was genoodzaakt, om zijn oorspronkelijke richting op te geven en naar het zuid-oosten af te deinzen. Doch hij keerde de Boeren, die hem wilden achtervolgen, op door het vuur van vier Maxims.
"Ziezoo," zei ze, met een trots-klinkend stemmetje, "arme jongen, dat is voor jou." "Voor mij?" vroeg het kind, en het keek haar met groote, verwonderde oogen aan. "Ja," zei Nellie, "daar kun je eens een prettigen dag voor hebben." "Hoera!" riep Jacob, en hij gooide zijne muts omhoog, zoodat het brood op de straat viel. Nellie maakte gauw, dat ze weg kwam. Ze was zoo in haar schik.
Gauw dan wat, jongen!... Pas op!... Dat was d'r haast naast... Nou Marie nog"... "Stilte... Hou even jullie monden!" "Hoor je buiten de stoombooten?" "Wat een lawaai." "Stil dan toch!" "Die klok deugt niet... hij wil niet slaan!" "Hè wat een schot! wat hebben die menschen er an om te schieten!" "Stil! Stil! Hoera!... Hij gaat slaan!" Zachtjes bromt de klok. Ze zitten allemaal stil. Tik... Tik...
"En wat moet er met de gekwetste tramps en met de losloopende paarden gebeuren?" "Die moeten wij maar aan de Indianen overlaten. Maar, nu geen tijd meer verliezen, gauw naar onze paarden!" De mannen wuifden met hun hoeden, en riepen den Roodhuiden een daverend hoera toe, dat door dezen beantwoord werd met een schrillen triomf kreet.
"Mijnheer, mijnheer, mag ik mijne goesting eens doen?" vroeg de hovenier. "Ja, ik wensch dat men Jan Verhelst zijn ongeluk doe vergeten." "En indien het al eenige franken moest kosten, mijnheer?" "Daar moogt gij niet op zien; ik geef u volle vrijheid." "Ha, ha, het zal er stuiven, morgen!" juichte da hovenier. "Hoera, hoera, leve Jan Verhelst!"
En, terwijl de IJzeren Reus werkelijk steeds vooruitging, vielen de drie ontzaglijke dieren omver en werden zij een twintig schreden voortgesleurd, zonder dat onze olifant er zelfs iets van scheen te merken. »Hoera! hoera! hoera!" schreeuwde kapitein Hod, die zich geen meester meer was. »Voeg den geheelen seraï van Zijn Hoogheid er ook nog maar bij!
Gloria a-a! Zee en wind zijn weer vergeten en de algemeene vroolijkheid keert terug. Lang zal hij leven in gloria a a! Hiep, hiep, hoera! In de hut van den hofmeester ligt alles overhoop. Op de couchette zit het koksmaatje reeds geheel gekleed, tusschen een grooten witten zak vol strooigoed en een stapel pakjes van allerlei vorm en kleur.
Leve de jonge Prinses van Oranje! gevolgd door een Oranje Boven! Hoera! Hoezee! De herauten rijden weg en herhalen overal met dezelfde uitwerking dezelfde blijde tijding. Dichte drommen van menschen en kinderen volgen hen; een klein meisje roept een vriendinnetje toe: »Ik heb hem al 9 maal gehoord en jij?« »Ik kan het al opzeggen!«
En toen kwam een nieuwe storm. De vijanden klauterden als katten tegen den muur op, en de belegerden hadden geen middelen meer om hen te keeren. Zij vochten nog wel als leeuwen en wierpen menigen Duitscher naar beneden, maar tevergeefs. Het fort was verloren. Voor en na verschenen de vijanden op de hoogte, en eindelijk moest Jan zich overgeven. "Hoera! Hoera!" riepen Karel en zijn mannen.
"Vlieg met me meê naar den kerktoren, moerasuil, dan zal ik je alles vertellen. Ik ben bang, dat er hier iemand in de straat is, die ons beluistert." En toen vlogen de uilen weg. Maar de jongen gooide zijn muts hoog op in de lucht. "Als ik maar op den ganzerik pas, zoodat hij heelhuids thuiskomt, dan mag ik weer een mensch worden. Hoera! Hoera! Dan mag ik weer een mensch worden!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek