Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 16 juni 2025


En, ge weet het, mijne vrienden, aan bosschen is geen gebrek op het Indische schiereiland en het hout is er het eigendom van iedereen. »Goed gesproken!" riep kapitein Hod uit. »Hoera voor het stoompaard!

Het »hoera» en »leve de Prins«! klonk voort tot Z. K. H. zijn automobiel weer bestegen had en, na afscheid van den burgemeester genomen te hebben, was weggereden naar Den Haag.

"Nel zei dadelijk, dat jullie zeker in die coupé zat. Pas op, houd ze vooral voorzichtig vast. 't Is hier zoo druk." "Hoera, daar heb je Door. Zie ze eens loopen," zei Nel. "Dag oom, dag jongens!" "Dag Dorus," zei oom Karel, "meisje, meisje, wat heb je geloopen." "Maar Door, wat heb je nu op?" vroeg Nel. "Mijn ouden tuinhoed. Ik kon mijn schoolhoed nergens vinden.

Menigeen moest naar beneden gedragen worden, maar het viel moeilijk te zeggen wat er bovendreef, de verontwaardiging over den verraderlijken aanval of de voldoening, nu het bleek dat ze niet voor niets op hun post waren geroepen. In elk geval weerklonk er een driewerf hoera! waardoor het gekreun en gekerm dergenen, die naar de ziekenboeg werden gesjouwd, overstemd werd.

"Hoera!" riep Boy, terwijl hij zijn stem zooveel mogelijk uitzette en zijn best deed een onderkin te zetten en "hoera!" riepen Nesta en de oudere zusjes, toen zij met Hedwig de kamer verlieten om allen "precies te gaan doen, waarin zij lust hadden"; maar luider nog klonk het "hoera!"

U moet mij excuseeren, want ik word gewacht op de brug om over uw aller veiligheid te waken! Bravo leve de kommandant, hoera! Pang! Een flesch Moët knalt open! Eerst nog een glaasje op je gezondheid, kommandant. Nu goed dan, nog één! Je welzijn meneer Bergersma! Dank u!... Dames en heeren! hij leve, onze gezellige kommandant! Hiep hiep hoera! lang zal hij leven, lang zal hij leven in gloria!

Nogmaals hoera! en hoezee! Leve 't Prinsesje; en 4 aan 4 trekken ze de Nieuwe Kerk weer in, even ordelijk als ze er uitgemarcheerd waren. Alle kinderen ontvingen een portret van het Koninklijk Gezin, opzettelijk vervaardigd voor deze gelegenheid. »Jammer dat wij niet schoolgaan! Ida en Lize?

Zoo kwam een dezer afdeelingen, enkel uit jonge Boeren bestaande, voorbij het kantoor, waarvan Charles Marling de chef was, en met een luid en krachtig hoera begroetten de ruiters de Transvaalsche Vierkleur, die van de pui van het prachtig gebouw vroolijk wapperde in de wind. De jonge, slanke veldkornet liet halt houden, sprong van het paard en stapte het huis binnen.

Oom nam zijn glas op en boog zich over de tafel, om met de jonge ouders te klinken. „Nou zachtjes aan, hoor jongens! dan breekt het lijntje niet; één voor één asjeblieft en geen filipientjes er bij. Leve de stamhouder, Hiep, Hiep! Hoera!”

Gij waart een goed vriend van Jan Verhelst en gij hebt nooit willen gelooven, dat hij schuld had aan de ramp op den ijzeren weg...." "Ik geloof het nog niet, mijnheer," mompelde de hovenier. "Welnu, gij hadt gelijk; mijn vader heeft gesproken. Het is Jozef, de koetsier, die de barreelen heeft geopend. Hij had te veel gedronken en wilde naar het verbod mijns vaders niet luisteren." "Hoezee, hoera!

Woord Van De Dag

verduldige

Anderen Op Zoek