Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Bij het naar huis gaan moest hij over een kerkhof en toevallig schopte hij tegen een doodshoofd. "Ha ha!" riep hij luid, "dat treft. Als gij nog leeft, kom dan straks het avondmaal met mij nemen!" En lachend ging hij verder. Thuisgekomen ging hij welgemoed aan tafel. Daar gaat de bel en de meid ziet een vreemdeling voor de deur staan.
"Nee, zès; want 't vonnis wier één maand met aftrek van preventief, want daar had ik zoo mooi voor gepleit, netuurlijk. Dus heb ik toe maar twee dage op Scheveninge doorgebracht, op A 46 ... Ja, da' pleidooi, daar konne die avekate van leere, zoo fijn as dat was. Die heele rol ha 'k uitgeschreve op papier, in de gevangenis, en uit me hoofd geleerd.
Ha, daar zag hij een gestalte, die haastig naar het bleekveld ging en vliegensvlug enkele kleedingstukken bij elkaar greep. Met een vluggen sprong kwam Flipsen op de gestalte af. "Ha, dief, daar heb ik je!" schreeuwde hij in de vreugde zijns harten, nu hij eindelijk in zijn pogingen geslaagd was. Een hevige gil was het antwoord. Flipsen hoorde, dat het een vrouwenstem was, hetgeen hem verwonderde.
"Ha moar meniere toch!" kreet zij verschrikt, vuurrood van schaamte, met een plotseling gevoel van zelfverwijt, alsof zij iets heel leelijks had gedaan. Hij glimlachte over haar ontzetting, ging in zijn zak en stak opnieuw de hand tot haar uit. Zij wilde vluchten. "Kij heb ook een knecht niewaar?" vroeg hij kalm. "Joa w' meniere, moar 't en es oprecht nie neudig," zei ze bevend....
Es da geld weird, de pampieren?" "Of 't geld weird es!" riep verbaasd de notaris, "'t Ês geld!" "Ha moar da ziet er zeu oardig uit, meneer de notoarus! Dat 'n zijn gien bankbriefkes!" De notaris barstte in een korten proestlach uit, welken Alfons beschaamd en ongelukkig als een schuldige deed den blik ten gronde slaan. "G'n verstoa 't niet, e-woar, mijne vriend? vroeg eensklaps goedig de notaris.
"Ha, ha!" zeide zij overluid en hare eigene stem klonk haar vreemd in de ooren, "zelf de scherven aaneenlijmen en dan mijzelf en anderen wijsmaken dat dit nu weer....! Hare woorden eindigden in een vlijmenden spotlach.
De nagedachtenis van de dapperen, die daar gevochten hebben! Doet mij bescheid, mijn gasten!" Hij nam een fiksche teug, en vervolgde met toenemend vuur: "Ha! dat was een dag! Toen werden er wat schilden gespleten; honderd banieren wapperden boven het hoofd der dapperen; het bloed stroomde als water, en men wilde liever sterven dan vluchten.
Ha!... 't e... 't e... 't e... 't es verdeeke keulzoad!" stotterde Coben onthutst. En eensklaps begon hij onbedaarlijk te lachen, omdat Leontientje, in baar onwetendheid, bloeiende koolzaadtakken als Sieraadbloemen had geplukt.
In de St-Jansstraat hield hij voor eene herberg wat langer stil en luisterde met meer acht aan alle vensters; na dit onderzoek kwam eene uitdrukking van blijdschap op zijn gelaat, en hij sprak binnensmonds: "Ha! daar is niemand in, ik zal kunnen drinken!" De klink van de deur oplichtende, ging hij binnen. Ongelukkige!
Ik wou je maar eens aan 't schrikken maken. Je bent 'n beste jongen. Ha ha! je bent 'n beste jongen, Oliver.« De Jood wreef zich grinnikend in de handen, maar keek toch ongerust naar het kistje. »Heb je wat gezien van die mooie dingen m'n jongen?« vroeg de Jood na een oogenblik, terwijl hij zijn hand op het kistje legde. »Ja meneer,« antwoordde Oliver.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek