United States or Portugal ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik weet een middel om uw dochter te verlossen en uw graafschap weder te krijgen." "Ja," riep Gwyde met twijfel, "ik geloof het niet, Mijnheer De Valois, tenzij uw Koningin, Johanna van Navarra, overleden ware." "Neen, dit niet. Onze Koning, Philippe le Bel, houdt open Hof te Compiègne. Mijn schoonzuster Johanna is te Parijs en Enguerrand de Marigny met haar.
Naast sommige van die zwaarlijvige oude heeren, die waarschijnlijk wat te slaperig waren geworden, hing een bel, waardoor men hun opmerkzaamheid kon trekken.
»Hoor!« riep de Vos op dit oogenblik. »Ik hoor de bel.« Hij nam het licht en sloop zachtjes naar boven. Opnieuw, terwijl het gezelschap nog in donker zat, werd er ietwat ongeduldig aan de bel getrokken. Na een oogenblik verscheen de Vos weer en fluisterde, geheimzinnig Fagin iets in 't oor. »Wat!« riep de Jood, »alleen?«
Een lezer plaatst zich voor den lessenaar, en leest de geschiedenis van een of anderen heilige, terwijl een knaap rondgaat met een korf met wit brood, door den priester gezegend en in stukken gebroken. Iedere pelgrim neemt daarvan een stuk, en eet dat, telkens het teeken des kruises makende, tot hij zijn brood genuttigd heeft. Ten derdenmale klinkt de bel.
De bel gaat over en de dominee ziet zijn vrouw aan; hij weet, wat dat beteekent. Het is in zulke oogenblikken, dat zijn geloof in een persoonlijken duivel, wiens slimheid even groot is als zijn boosaardigheid, ten sterkste bevestigd wordt.
De bel wordt geluid, de plank ingehaald; wij zijn op weg. Op het oogenblik dat wij afvaren, neigen zich honderd hoofden, maken honderd handen het teeken des kruises: iedere pelgrim beveelt zich biddend aan Gods bescherming. Zoo dikwerf wij langs eene kerk varen, maken allen weder het teeken des kruises, ontblooten het hoofd, en prevelen een gebed.
Men bemerkt het aan de seinen, als men de grens gepasseerd is; op Noord-Brabantsch gebied hoort men van tijd tot tijd het luiden der bel van de locomotief, in Zeeland eerst hoort men de stoomfluit. Wij bevinden ons op St. Filipsland of Filipsland, zooals de bewoners zeggen, een jong eiland, dat een verschrikkelijken strijd met de wateren gestreden heeft.
Op de bovenste verdieping bevindt zich een groot bed, benevens eene gouden tafel. Op dat bed, zou volgens de priesters, eenmaal de god Bel komen slapen. Er is hier dus wel wat bijzonders en moois te zien. Gaan we echter eens het volk na in zijn doen en handelen, dan worden we niet zoo aangenaam aangedaan.
Er was nogal geritsel en gefluister op het tooneel, het rook naar het stoomen van een lamp, en af en toe hoorde men het gesmoord gegichel van Amy, die zenuwachtig werd door de opwinding van het oogenblik. Weldra luidde de bel, de gordijnen werden weggetrokken, en de tragedie nam een aanvang.
"Welnu, gij trekt de bel aan de poort en toont dit kaartje aan den man, die zal openen. Onmiddellijk zal hij andere bedienden roepen, om u tot uwen man te leiden. Blijf dus getroost en hoop, dat uw man, indien hij zooals ik geneigd ben het te gelooven onschuldig is, door het gerechtshof zal vrijgesproken worden." Hij wenkte zijn rijtuig en stapte er in.
Woord Van De Dag