Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Misschien wil je het ook eens probeeren?" "Voor geen geld. Maar waarom deed je dat?" "Omdat het mij toescheen, dat dit indirect verband houdt met het geheim van Woodman's Lee. Ha, Hopkins, ik ontving gisteren avond nog je telegram en ik verwachtte je. Kom binnen en zit met ons aan."
Lappen vacht en vleesch schudden en rafelden om zijn sijpelende schouders. Als bij een stom-bezopene sloeg 't lijf voorover naar de straat. 't Geschater van Antonio dolde door de lucht. Monsieur Badaud wees naar beneden: "Sacré nom.... hij trekt met zijn beenen als een grenouille." "Een kip die dood gaat." "Ik zou hem niet eten, als jij hem hadt geslacht, sale Arabe." "Ha, ha, ha...."
"Ha ha!" juichte hij, "zoo bewijzen de geesten hunne wetenschap en hunne macht! Welnu, mijn zoon, twijfelt gij nog? De geheimzinnige invloed, die u heeft vergezeld gedurende geheel uw leven, om op een bepaald oogenblik u hier te zamen te brengen en u een voorspeld huwelijk als een opperst geluk te doen afsmeeken?
Ach ja, die goede papa kon niet komen, 't Was niet kiesch van mama dat zij nu óók maar niet stilletjes is thuis gebleven. Mama was.... Wacht, wie zal die mand nu bezorgen? Ja wie? Die vreemden weten hier geen weg, Ha, daar komt Bus. Bus is in een livrei met rood en goud, hij heeft witte handschoenen aan; 't zweet loopt hem langs de slapen.
En nauwelijks hadden zij dat bedacht, of zij snelden er heen. Ha ja, ze hadden zich niet bedrogen. De helling was er prachtig voor geschikt, en er lag dik sneeuw. Spoedig was het er zoo glad, dat men er haast niet op de beenen kon blijven staan, en als de jongens eenmaal op de helling waren, mòèsten zij verder, of zij wilden of niet.
"Welnu," zeide de doctor, "het komt mij voor dat de barometer eene lichte neiging heeft om te dalen." "De hemel verhoore u, Samuel, want hier zijn wij aan den grond genageld als een vogel wiens vleugels verbrijzeld zijn." "Met dit onderscheid evenwel, mijn waarde Dick, dat onze vleugels ongeschonden zijn en ik hoop er mij nog wel van te bedienen." "Ha! wind! wind!" riep Joe uit.
"Ha, Lady Honoria," zeide die groote man, "ik heb u iets te zeggen, dat u zeker genoegen zal doen," en hij boog zich naar haar toe en sprak zeer zacht, waarna hij met een buiging voortliep. "Wat had die oude jongen u te vertellen?" vroeg haar broeder. "Wat denkt ge wel? 't Is een geluksavond voor ons.
Hi! ha! dreunden de zweetende mannen, ze hielden de vrouwen aan de gebogen armen en stieten elkaâr in de ruggen op. Hi! ha! hijgden ze als moesten hun longen te bersten, voort donderden ze, stampend daverden hun voeten op het asfalt en ze sloegen een bres in het gedrang, op den hamerenden rythmus van hun wild gezang. Maar oogenblikkelijk rolde de bedding weêr vol en sloot de stroom zich toe.
"Ha," zeide hij en schreed snel voorwaarts in de richting waar de knaap verdwenen was. Na een dertig schreden te hebben gedaan, stond hij stil, tuurde naar alle zijden, maar zag niets. Nu riep hij uit al zijn macht: Kleine Gervais! Kleine Gervais! Toen zweeg hij, en wachtte. Niets antwoordde. Het veld was eenzaam en doodsch.
"Ja, er is van nacht iets gebeurd, dat wel eens van zeer ernstigen aard kon blijken te zijn." Bij deze woorden nam zijn gelaat een sombere uitdrukking aan en was in zijn oogen angst te lezen. "Zoudt gij wel denken, dat ik begin te gelooven, dat ik het middelpunt ben van een monsterachtige samenzwering en dat men het zoowel op mijn leven als op mijn eer gemunt heeft?" "Ha!" riep Holmes.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek