Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Ze gaan mij voor den gek houden, vreesde Verlinde terwijl hij recht in de boot stond, ze gaan zeggen dat ik niet durf ... dat ik Vanhoutte uit den weg loop; ik moest thuis zijn maar dat gelooven ze niet. Ze zaten daar zoo kostelijk in het lommer met hun pinte bier, langs het water! Ha!
'K zag hem nog precies mee ne lei al de kant van dan bosch leupen en over de gracht sprijngen; en wig was hij, nie mier t'heuren of te ziene!" "En?" vroeg Rozeke, de woorden uit zijn mond kijkend. "Hewèl... hij hét hij heul den nacht rondgedwaald, zonder nog zijne wig te keune vinden. 't Speuk ha hem verlied.
Luistert, in dit dorp galmen menschenstemmen. Ha, dáár, op eene kraam, liggen vele stukken vleesch. God dank, hier is nooddruft, hier zal vreugde zijn! Ach, neen, hier ook is lijden. Ziet, hoe honderden vrouwen en kinderen daar staan en weenen; hoe de mannen hunne boezems met de nagels verscheuren, hoe men huilt, hoe men kruipt en in krampen spartelt bij het gezicht van het nog bloedend voedsel.
"Daar staat de sauskom, waar de pap in was!" riep Scrooge, opnieuw beginnend en om den haard dansend. "Daar is de deur waardoor de Geest van Jacob Marley binnenkwam! Daar is de hoek waar de Geest van het Tegenwoordig Kerstfeest zat! Daar is het raam waar ik de dolende Geesten door zag! Het was alles waar, en 't is allemaal zoo gebeurd. Ha, ha, ha!"
Zijne oogen waren geen seconde van zijn dapperen jongen af. Ha, hoe verheugde hij zich over deze kranige daad van zijn kind. Hij was trotsch op hem! Jan keek op noch om. Al zijne gedachten waren op één punt gericht, namelijk, dat het zijn plicht was den armen hond te redden. Op handen en knieën kroop hij behoedzaam verder. Het ijs boog door. Er kwam water op. De ladder werd nat.
Tha alda ånd årma wildon wither êne Moder hâ, men thåt jongkfolk, thåt fvl strêdlust wêre wilde ne tât jeftha kåning hâ.
Hij stond op en verwijderde zich haastig. Spoedig kwam hij terug met een touw en een witten doek. Hij bond dien aan het touw vast en wierp hem het kijkgat uit. Toen bewoog hij hem op en neer, in de hoop, zoo de aandacht van den vijand te trekken. Ha, daar kwam iemand. 't Zou gelukken .... "Wie daar?" hoorde hij zacht roepen. "Dat doet er niet toe," antwoordde Peer.
Zoon van Israël, zeide hun meester, uw Mozes was een groot man; maar, ha, ha, ha! ik moet lachen wanneer ik bedenk, dat hij uwe vaderen toestond den trekos en den ezel te gebruiken, maar hun verbood paarden in eigendom te bezitten. Denkt gij, dat hij dat gedaan zou hebben, als hij dezen en dien, en dien daar gezien had?
Nu luistert hij naar den storm daar buiten en naar den regen, hoe die nederstroomt, en naar 't redeneeren van de beide Franschen in de kamer naast hem, doch eindelijk houdt het gesnater op, en Mijnheer Droi is juist zoo tusschen slapen en waken, toen begint het: trap trap trap. "Ha, ha!" denkt mijnheer Droi in 't Fransch, "dat is het spook, hier naast!"
Marius hielp Cosette instijgen en sprong er zelf in. "Koetsier," zeide hij, "naar de straat de l'Homme-Armé No. 7." Het rijtuig vertrok. "Ha! welk een geluk!" riep Cosette, "naar de straat de l'Homme-Armé. Ik durfde er u niet meer van spreken. Wij gaan mijnheer Jean bezoeken." "Uw vader! Cosette, meer dan ooit uw vader. Cosette, ik begrijp het thans.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek