Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juni 2025
God! hakkelde ze, waar is hij nu? waar is hij nu? Hij roept! wat doen ze met hem? Hij spartelt! Hij ziet het water .... hij ziet het water! .... Ze slaakte een wilden kreet, draaide woest het slot open en liep hijgend de deur uit; men hoorde haar over de trappen struikelen .... Juffrouw Henriëtte stond roerloos en zonder wil.
Kui je ik vraog het tegen zukke malle slungels zeggen: »o starveling gevoel uw weerde!" terwiel ze as kwabaol in 't zand spartelt, zich in en oet mekaor kronkelt as een ratelslange, gezigte trekt daor kleine kinder termienties van zult kriegen en springt en klautert dat degene, die dier lange nao kik, er een breuke van zul oploopen. »Elk mens is mien broeder," zinkt ze oet Hazeu, maor ie hueven 't heufd niet in de nakke te smieten van glorie, as zukke snoeshanen van jou permantaosie zint.
Jongens zijn erg koppig en erg lui, heeren, en niks helpt zoo as 'n flinke heete vlam om ze as de wind na beneden te laten kommen. En 't is menschelijk ook, heeren, want as der één steken blijft in de schoorsteen en z'n voeten brandt, dan spartelt hij net zoo lang tot hij der uit is.«
Hans voelt, dat hij beet heeft, haalt den hoek op en brengt een visch boven, die hevig spartelt. "Een visch!" roept mijn oom. "Het is een steur!" riep ik op mijne beurt, "een kleine steur." De professor beschouwt het dier oplettend en deelt mijn gevoelen niet.
Hij pakt hem bij de borst, en houdt hem met gestrekten arm over de leuning en zweert bij hoog en laag, dat hij hem in 't water zal gooien, als hij hem niet de kleine, fijne jonge dame wil geven. Het Duitschertje wil toch niet toegeven; hij spartelt en schreeuwt en zegt aldoor: "neen!" hoewel hij onder zich 't donkre water door de witte ijsschotsen ziet schijnen. "Neen, neen," schreeuwt hij.
"Wat kan de geest mij helpen tegen zulk een Herkules?" "Ziet gij wel, zoo zijt gij! Alles weet gij altijd beter dan ik; maar nu het leven er mee gemoeid is, en als een extraatje nog scalpeeren daarbij komt, nu zit gij daar als een vlieg in een melkkan. Gij spartelt met handen en voeten, maar gij komt er niet uit." "Welnu, kom er mee op de proppen als gij een goeden inval hebt." "Inval!
De zon lacht en spartelt zoo vroolijk in de breede laan alsof het een feeststoet ware, die zich onder de vallende bloesems voortbewoog. Spotte zij misschien met den vreeselijken huilebalk wanneer zij tusschen de bladeren door, snelle lichten op dat zinlooze hoofddeksel kantte?
Ik dank voor alles, wat gij hebt gegeven.... Doch waarom klopte ’t hart mij, toen ik meende, Dat ik Mathilde en liefde in ú zag sneven? De lauwe wind zweeft aan op loome zwingen En spartelt door de loovers der abeelen, Die ritselend de zonnestralen streelen, En ’t water en zijn hellen glans bezingen. Hoor! hoe in ’t veld de leeuweriken kweelen!
De Dahlia's-liefhebber blijft eenige oogenblikken getroffen staan; hij zuigt met lange longspanningen de lentezucht in en voelt zijn leven verdubbelen; dan spoedt hij zich met jonge stappen vooruit door de paden van zijnen hof, en doorloopt ze huppelend en zoo blijde als een visch, die in zijn geboortewater spartelt.
Op dit oogenblik liggen die stroomen in machtelooze rust verzonken, weerloos tusschen de slibberige banken, die grijs en zwart glinsteren in het zonnelicht, terwijl van verre de groene dijkwanden het waterlandschap omboorden. De oeverhavens leveren een treurig schouwspel op van slechts enkele verlaten plassen in de kleibedding, waar een verdwaald vischje spartelt in het slik.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek