Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Maer Jan die laet de' steel van de pan los en hij pakt dat dink op, dat uit de schouw gevalle' was. Raed nâ toch eens wat datd het was? Het was en doodsbeen uit 'enen arm! Jan die schiet in 'ene' lach en hij zé, zoo al lachende: Ja, denke' ze mij verveerd te make' of veur de zot t' houwe', dan zijn ze wel geleverd mê hun' peerdebeenen!
Maer heden merghen, doent was dach, Gaf hi enen swaren sucht: Sanderijn, ik hebbe sijns levens ducht; Dies dooght mijn herte grote pijn. Nu biddic u, scone maghet Sanderijn, Dat ghi wilt gaen te Lanseloet, Want hi leghet in groter noot, Dies dooght mijn herte swaer verdriet. Edel vrouwe, dat ghi ghebiet Wert herde gerne van mi ghedaen.
In een visioen ziet zij de heilige jonkvrouwen CECILIA en CATHERINA naderen, achter haar eene schare groote schoone maagden, in witte stolen gekleed, met een bloeienden tak in de hand; in het naderen zingen zij "enen leec van minnen" . Uit dit zeldzaam, slechts hier voorkomend, woord leec blijkt in allen gevalle dat ook WILLEM VAN AFFLIGHEM geestelijke liederen kende.
Van der saken, die ghi mi telt, Es mijn herte alsoe ontstelt, Dat ic mi niet gheraden en can; Maer ghi sijt soe wisen man, Platus, meester, lieve vrient, Ende hebdi mi langhe met trouwen ghedient, Ende meneghen wisen raet ghegheven, Dat ic in eren altoes ben bleven; Nu biddic u, meester ghetrouwe ende goet, Dat ghi al metter spoet Wilt hulpen vinden enen raet.
Ende enen Sarrasijn heft vercocht, Ende in groten ellende brocht, Ende oec die moeder, diene droech, Dat si daer na noit en loech in twintich jaren, daer si lach Ende noit soine noch mane en sach: Dat beriet her Robbrecht al. Nu swijt ende merct hoet beghinnen sal. OP SICILI
Terwijl dat de spijs nou aen't gaen was, begost Jan de flessen een voor een den hals af te bijten, en hij kreeg op den duer 'e' stuk in zijne' kraeg gelak 'enen' ouwe Zwitser; maer hij was toch nie' van zijne' center en hij wist heel goed wat hem zé of dé.
Mamet laete mi noch die scande Verwinnen dat ie weten moet Wie mi desen lachter doet, Dat ic te vondelinghe was bracht. Nu en willic nemmer van enen nacht Ten anderen verbeiden, ic en hebbe vernomen Van wat gheslachte dat ic ben comen, Ende wie dat mijn vader si. De jonghe joncfrou Damiet: O Esmoreit, nu blijft bi mi! Ic bits u in die ere van allen vrouwen.
Ic sal u gheven prinsepael Een litteken proper ende noyael. Ghi selt segghen den ridder vri, Dat wi stonden, ic ende hi, In enen sconen groenen bogaert, Ende dat daer quam van hogher aert Een edel valcke van hogher weerde, Ende beete neder op ene gheerde Die scone met haren bloemen stoet.
Verder wordt van hem getuigd, »dat hij had enen dichterlijken Geest, en was een jonkman van voorbeeldigen wandel, en hoewel Godsdienstig van herte, tog een vriend van vrolijkheit, en gulle scherts, mits blijvende binnen de perken der sedelijkheidt, zeer geerne gedoghende ende gouterende."
Nu biddic u, heren ende vrouwen, Dat ghi wilt swighen ende hoeren . Het was een coninc hier te voeren , In Cecilien was hi gheseten Verstaet, so moghdi wonder weten Ende ghecreech een kint bi sijn wijf; Maer bi hem hielt hi enen keitijf , Sijns broeder sone, hiet Robbrecht, Die dat conincrike na recht Alte male soude hebben verworven, Hadde die coninc sonder oer ghestorven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek