United States or Kenya ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar in de straat gingen een paar meiden voorbij, die zongen van "Daisy Bell" en zoo zonder aanleiding, voor het éérst van zijn gemoedelijke, domme leven begon-ie te huilen. Wat gebeurde 'm nou Waarom was-ie zoo krankzinnig, waarom blerde-ie als 'n idioot? D'r was 'm toch niks gebeurd.
Ze leien te praten in 't donker, zooals-ie zoo dikkels met háár gedaan had. Nou was 't uit, al kon je 't niet gelooven, al begreep je d'r niks van.
Wat zou d'r gebeuren in... in... Indië. Ze zou varen over de groote zee... lekker... luchtig... frisch... zooas ze eens gevaren had naar Marken..., maar ze zou varen met dat altijd-blijvend zwarte loome gevoel... Ze zou d
Ik zeg u, heeren, 't moet ernst blijven, geen Witzblatt worden, of ik laat me d'r niet mee in. Maar, man, hoe kom je dáár nou bij! 't Is ons allemaal immers even phenomenale ernst! Jawel, jawel, maar.... Max klopte den uitgever vriendelijk op den schouder. Toe, vertrouw nou maar 's op mij, he? Laad al uw zorgen op de hoofdredacteur.
Max lag hem met ondeugend-schitterende, "echt-krankzinnige" oogen aan te kijken. Nee, 'k word griezelig van je, hoor. Zooeven was d'r 'n jongetje van je kantoor geweest, toen heeft de juffrouw de boodschap mee-gegeven, dat je de "koorts in 't hoofd" had. Maar dat geloof ik nou werkelijk ook. Ha! ha! lachte Max.
"Spreek wat zachies Marie... Denk an Jan"... "An Jan... An Jan... mijn arme jongen!" "Laat de alkoofdeuren dicht, kind... D'r valt niks meer an te veranderen"... "Mijn arme jongen... Dat-ie me niet herkend heeft!... ik ben toch z'n moeder!" "Goed zoo. Huil maar is uit"... "Als-ie niet dat mensch ontmoet had"... "Zachies wat"...
Jongens, ik heb vandaag zoo'n mooye meid gezien, zeî Hasman. Ja? Waar? Op de Heiligeweg. Ik ben d'r nog een tijdje nageloopen door de Leidsche straat, maar 't duurde me te lang. Ja,
"Gedoomes fijn, hè!", schreeuwde 't jogje: "jeezes-mierande wat leit 't dicht! As 'k geen manke poot had gong 'k rijje! Ga jij d'r mee op?" "Nee", zei Eleazar: "'t is hier koud genoeg!" "Hù!", schimpte de rakker: "dat zeg-ie maar asof 'k nie-weet da-je nie durreft as d'r geen balke onder legge". Hij zei 't zoo kinderdriest, dat Eleazar in den lach schoot.
'T'n goa mij wel nie aan en g' hét gij 't recht van d'r mee te doen wat da ge wilt, moar 't zoe mij toch spijten da ge 't moest verliezen of gestole worden." Alfons bedacht zich even, de wangen vurig rood, de oogen strak op 't tafelkleed gevestigd. Toen antwoordde hij met een soort weerzin, als ontsluierde hij ten ontijde een groot geheim dat nog liefst moest ongerept blijven.
De man zweette letterlijk optische instrumenten uit. De dames lachten en hij knipoogde, terwijl hij met een quasi treurig gezicht zijn koopwaar opbergend, vervolgde: ik ben en blijf toch een schlemiel, d'r zit geen affaire voor me an vandaag! En heeft u geen verlangen naar Holland? vroeg ik, om hem van zijn stokpaardje, de optiek, af te helpen.
Woord Van De Dag