Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
"Mejuffrouw is zoo vriendelijk geweest, mij niet van hier te jagen," antwoordde ik, eenigszins bedremmeld over de barsche toespraak van den Heer Blaek: "overigens is het schrikkelijke weer mijn verschooning, zoo ik onbescheiden geweest ben. Mijn naam is...." "Ik vraag u niet naar uw naam," viel mij de oude Heer in de rede.
Spar zag het keek bedremmeld rond Of hij ook ergens 't ondier vond, Hij keek verlegen langs zijn neus, En zei alleen: "'t is schandaleus." De muis sprong vroolijk heen en weêr, En Sparrebeen sloeg keer op keer; Maar wat onze arme vriend ook deed, Het muisje lacht wat om zijn leed. De dikke Eva schreeuwde luid: "Och, Sparretje! och help me er uit!
Zij, die een hekel had aan de jeugd, bepijlde van daar met haar oogen de jonge meisjes en zond haar kwinkslagen op hun af. Ze waren bang voor haar, gingen bedremmeld voorbij, zonder de oogen op te slaan, de stap versnellend en haar adem inhoudend. Doña Consolación had een groote deugd: ze scheen nooit in een spiegel gekeken te hebben. Dit zijn de grootmachtigen van 't dorp San Diego.
"Maar neem een stoel" zei de grijze herder geruststellend tot den armen kerel die bedremmeld stond, en beurtelings naar den geestelijke zag en naar zijn zondagsche pet die hij in de handen hield. "Zit neer zoo lang." Ook de pastoor ging zitten. "Ik heb gehoord dat je Willem naar de mijn wilde sturen, naar Amstenrade." "Ja, mijnheer pastoor." "Zoo, zoo. Is 't dan toch waar?
Een oogenblik stond hij bedremmeld: hij vreesde dat al die menschen zouden omzien, en met een honend lachje hem als toeroepen zouden: »Zoo, Eykendaal, brave jongen! kom je óók eens naar de dames kijken?" Doch niemand wijdde hem de geringste aandacht.
Terwijl hij deze woorden mompelde, trad Joan binnen en bleef in een eerbiedige doch verlegene houding aan de deur staan. Niet minder bedremmeld stond Velasco op, zag hem zijdelings aan, deed een paar stappen naar hem toe, hield toen weder stand, oneens met zichzelven over de houding, die hij moest aannemen, en zeide eindelijk op een weifelenden toon: "mag ik weten wien ik de eer heb..."
Wilt gij mij eens zeggen, wie de twee eersten waren, die den Heer volgden?" Tom trok aan een der knoopen van zijn buis en keek den Raadsheer bedremmeld aan. Hij bloosde en sloeg de oogen neder. Den heer Walter zonk het hart in de schoenen. Hij wist, dat de jongen zelf de eenvoudigste vraag niet beantwoorden kon. Waarom vroeg de Raadsheer hem?
Zij stak de hand uit om het geld aan te nemen, maar trok die terstond weer terug, zeggende: Maar dat mag ik niet aannemen. Waarom niet? Omdat ik misschien geen dokter of apotheker zal noodig hebben en dan mag ik dat geld ook niet aannemen. Wel, neem het dan, als een present, van mij aan. Zij zette een allerliefst bedremmeld gezicht en vroeg verlegen: Waarvoor dan?
Kan ik nog informaties krijgen uit een vroegere betrekking?" "O heden," dacht Hedwig, "nu komt het! Nu komt er stellig ook nog: "En hoe oud...."" Maar ze moest antwoorden. "Ik ben nooit eerder in betrekking geweest," bracht zij er bedremmeld uit. "O juist...." zei de barones langzaam. "Ja, dan moet u natuurlijk ook met een klein salaris beginnen; maar daarover kunnen we straks nog spreken.
En ook ik weet maar ten-deele hoe de overgang geschiedde, tusschen z'n bedremmeld binnentreden en 't plaatsnemen op 'n matten stoeltje dat Femke hem vriendelyk toeschoof. Hyzelf herinnerde zich daarvan niets dan den bezielenden blik waarmee ze hem aanzag, en haar uitroep: Ah! En ze had hem de hand toegereikt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek