Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
"Nou, je ziet er anders nog flink uit," sprak de knecht weder, en nadat het gesprek nog eenigen tijd alzoo was voortgezet, besloot hij met Wessels namens den baron te verzoeken, eens bij hem te willen komen. Daar kwamen eensklaps droevige beelden den grijsaard voor den geest: Bart de pacht geen geld; en het gelaat betrok zichtbaar. Drukkend was de warmte.
"Vertel u nou van die eene grootmoeder," zei Bart. "Ja. Toen waren je vader en moeder nog heel klein. Zoo'n lieve, kleine dikzak, je vader; zoo lief en gezeggelijk. Hij speelde altijd in het tuintje voor het huis, daar kon hij de zee zien en de scheepjes; dan zocht hij schelpjes of kruide zand.
"Goed, goed, ik zal 't je vertellen. Nou, je moet dan weten," begon ze, "dat grootvader jij hebt hem gekend, dien besten man." "Ja," antwoordde Bart, "ik mocht altijd op zijn knie zitten en naar de scheepjes kijken, als ik met moeder en vader bij u kwam." "Ik weet 't niet meer," zei Elsje. "Nee, jij was nog te klein, maar ik was al 7 jaar, toen grootvader dood ging."
Grootmoeder en Bart werden naar boven gedragen, van droge kleeren voorzien en in bed gestopt. Toen bracht het dienstmeisje hun een kop heerlijke bouillon en een paar boterhammen met koffie, wat ze zich allemaal best lieten smaken.
Opgerezen uit haren stoel, heeft zij den Bijbel digtgeslagen, en ging zij naar het wiegje in gindschen hoek, en ligtte het kleed behoedzaam ter zijde, haar dochtertje sliep gerust. "God zal deernis hebben met hare onschuld!" zeide zij. En nu, daar leunt zij tegen de kribbe van haren eerstgeborene, van haren Bart, wat aarzelt gij?
Marijken bleef bij ons op haar vader wachten. Maar twee dagen later spoelde het wrakhout van de Elsa aan en haar vader kwam niet weer terug. Wat moest 't arme kind? Natuurlijk hielden we het schaapje bij ons en ze wist later niet beter of ze was een zusje van Bart en Nelis en Anne en Mijntje, die later nog kwamen.
"Wat ga je doen Bart, blijf hier!" riep grootmoe buiten adem van de inspanning. Bart ging de ladder weer af. "Ik kan er nog door, ik haal nog een paar dekens en kleeren, anders heeft u het te koud." "Och jongen, je verdrinkt, kom terug." "Neen, ik kom terug, dadelijk, ik ben nou toch nat," zei Bart en waadde door de keuken naar de bedstee.
"Waar het hart vol van is, loopt de mond van over, kind!" zei Machteld; "het was Bart niet mogelijk te zwijgen, dat je beloofd hebt je vóór zijne terugkomst niet te zullen verzeggen." En misschien hadt gij Machteld lief gekregen, toen zij Hanna dochter noemde, bij de verontschuldiging van deze: "Wist ik dan of gij er niets tegen zoudt hebben? Machteld, moederlief!
Ze was plots jong geworden. Toen ze in den derde-klasse-coupé zat met de ouwe rimpelhanden op de hengselmand, riepen ze 't nòg eens: "Weet je 't nou, tante Bart?" "Ja, ja, ja," knikte ze knorrig. "Zullen we 't maar niet op 'n stukkie pampier schrijven?" "Wel gut nee, mensch! Wat maak-ie je nou toch moeilijk!" "As-je 't nou eens vergeet!" "Ik vergeet 't niet."
"Ga, Bart, voor het te laat is," antwoordde grootje met trillende lippen. Maar het was al te laat. Daar kwam het water ook door de andere deur het kamertje in. "O Hemelsche Vader, help ons," kreet de arme oude vrouw, "de kinders, de kinders! mijn arme Marijke, mijn goeie jongen, wat een verdriet!" en wanhopig vouwde ze haar handen. Elsje was op haar schoot geklommen, Bart zat op een stoel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek